Zo, na vier dagen Beijing is het tijd voor een update. Donderdag 1 september 2011 was aangebroken! Na een toch wat emotioneel afscheid vertrokken we eindelijk voor onze reis van zes maanden! De reis naar Beijing via Moskou verliep prima. Tijdens de vlucht van Amsterdam naar Moskou kregen we een cheeseburger te eten, tot grote vreugde van Erwin (voor degenen die het niet weten: Erwin lust geen kaas). Gelukkig wist de stewardess nog een aantal zakjes met nootjes te regelen, zodat ook Erwin lekker kon knabbelen. Op Moskou hebben we de tijd doorgebracht met eten en het kaartspelletje ‘klappen', wat we samen met een Nederlandse jongen hebben gedaan.

Vrijdagochtend kwamen we aan in Beijing. Al vrij snel ontdekten we dat de mensen in China toch echt geen Engels kunnen spreken, ook niet een beetje (zelfs niet op het vliegveld). Voordat we een ticket hadden voor de bus richting het hostel, waren we zeker tien Chinezen verder die ons steeds na twee Engelse woorden snel naar een ander persoon doorverwezen. Uiteindelijk toch een ticket bemachtigd en hebben we getuige mogen zijn van een normale Chinese gewoonte, namelijk voordringen (ook al gaat de bus echt niet weg als die niet vol is en er nog mensen staan te wachten). Het laatste stuk moesten we met de taxi. Gelukkig waren we al zo slim geweest om het adres van het hostel in het Chinees uit te printen. De taxichauffeur bleef echter verdacht lang naar het papiertje staren (er stond zelfs een plattegrond bij). Even later kwam een vrouwtje meekijken, zei wat in het Chinees tegen de chauffeur en 10 minuten later stonden we voor het hostel. De rest van de dag hebben we het rustig aan gedaan (hoewel we waarschijnlijk toch al ongeveer 10km hebben gelopen deze dag). 's Avonds hebben we in een fondue restaurant vrienden gemaakt met wat Chinezen. Het mooie aan Chinezen is dat ze Chinees tegen je blijven praten, ondanks dat je duidelijk laat merken dat je er echt niets van begrijpt. Ze proberen wel wat in het Engels, maar dat lukt ook niet altijd even goed. Gelukkig heb je je handen nog. Volgens ons probeerden ze Erwin dronken te voeren, hij moest steeds glaasjes bier atten. Een flesje bier is hier trouwens minimaal een halve liter... (Erwin heeft er ook al een van 630ml op).

Zaterdag zijn we naar de Verboden Stad geweest. Voordat we daar aankwamen hadden we onze eerste ervaring met de metro. Je koopt een kaartje voor een enkele reis. Ongeacht waar je heen gaat, het kost altijd 2Y (ongeveer 20 cent). Prima deal! Alle richtingen staan goed aangegeven, ook als er overgestapt moet worden. En er passen altijd mensen bij in de metro, hoe vol deze ook is (lang leve de airco!).

De Verboden Stad is erg indrukwekkend. De details in en op de gebouwen zijn zo mooi afgewerkt dat je bijna niet kunt geloven dat het allemaal met de hand is gedaan. Daarnaast is het ook ontzettend groot. Ondanks dat we er in het weekend waren en het daardoor erg druk was, hebben we vrijwel niet in de rij hoeven staan. We hebben geleerd dat je niet aan een Chinees die een ijsje aan het eten is moet vragen om een foto te maken, want dan gooit hij zijn ijsje weg! Geld aannemen om een nieuw ijsje te kopen wordt vervolgens als belediging gezien. In de Verboden Stad zijn we ook gezegend door een monnik. Deze was daar met een vriend en kwam toevallig naast ons zitten. Hij kon een beetje Engels, dus we hebben wat met hem gepraat. Uiteindelijk wenste hij ons ‘good luck' met onze reis, waarbij hij zijn hand om onze hoofd legde en we hem aan moesten kijken. Nou, als het ons voor de komende zes maanden helpt, prima!

Na de Verboden Stad zijn we naar Jingshan Park geweest. Hier hebben we een klim naar boven gemaakt, waar we een ontzettend mooi uitzicht over de Verboden Stad hadden. Ook de gebouwen in het park waren weer indrukwekkend. 's Avonds hadden we een poging ondernomen om een treinkaartje naar Xi'an te bemachtigen, maar de rijen op het station waren zo ontzettend lang dat we bij de eerste aanblik al zijn omgedraaid.

Zondagochtend dus eerst weer naar het station voor treinkaartjes. Nu stonden we binnen 20 minuten weer buiten met twee kaartjes! Dinsdagavond nemen we de nachttrein naar Xi'an. Helaas was er geen bed meer over in de trein, dus het wordt zittend slapen. Nou ja, dat overleven we ook wel weer.

's Middags zijn we naar het Zomerpaleis geweest. Dit is niet slechts een gebouw, maar een ontzettend groot gebied met centraal het Kunming Lake, waar omheen allerlei tempels, paviljoenen en natuurlijk het paleis gebouwd zijn. Ook hier waren de gebouwen weer mooi, maar omdat het in dezelfde stijl gebouwd is als de Verboden Stad waren we hier wat sneller uitgekeken.

Tijdens het bezoeken van de attracties valt het ons op hoe weinig westerse mensen er in Beijing zijn. We hadden verwacht toch wel wat meer blanke mensen te zien, maar dan moet je goed zoeken. Het is dus al regelmatig voorgekomen dat we gevraagd werden op de foto te gaan met een Chinees gezin. Omdat we deze aandacht niet gewend zijn, vinden we dit uiteraard prima. In ruil daarvoor willen wij natuurlijk ook op de foto met hun! We weten alleen niet of ze Erwins lengte (jaja, in Beijing is Erwin lang) of Tessa's blonde haar interessant vinden. Het maakt ons niet uit, hier in China komen we wel aan onze fifteen minutes of fame!

Zondagavond zijn we culinair wezen doen op de night market. Dit deden we samen met Ilse en Marcel, die een jaar de wereld rond gaan reizen! Ja, verschil moet er zijn. Op de night market kon je, naast het standaard vlees, van alles aan een stok kopen: (levende) schorpioenen, zeepaardjes, slangen, kevers, krekels, larven, baby haaien, kuikens, zeesterren, inktvissen, noem maar op (de PvdD zou hier geen voet aan de grond krijgen). Daarnaast verkochten ze natuurlijk ook honden- en kattenvlees. Erwin en ik hebben ons gewaagd aan slang en larven. Deze waren uiteraard al dood en gefrituurd. De slang smaakte best goed, maar de (na)smaak van de larven hoeven we niet nog een keer te proeven. Na deze gekheid op een stokje hebben we gefrituurde panenkoek en noedels gegeten en afgesloten met fruit (uiteraard op een stok) overgoten met vloeibare suiker. Jam!

Maandag zijn we naar de Chinese Muur geweest! We hadden via het hostel een tour geboekt naar een minder toeristisch gedeelte van de Muur (voor de liefhebbers: naar Huánghu?). Het is echt onwaarschijnlijk dat de Muur zonder behulp van machines en andere moderne technologieën gebouwd is. Het ligt echt bovenop de bergen en de stenen werden uit een gebied 20km verderop naar de Muur gebracht. Er zijn ook veel mensen overleden tijdens het bouwen van de Muur. Deze mensen zijn in de Muur begraven (hier zie je niets van, dus niemand heeft een idee hoeveel mensen er in de Muur begraven zijn). De Muur beklimmen is een hele uitdaging. Je bevindt je al op redelijk wat hoogte en de trappen en vloeren gaan steil omhoog (en op de terugweg omlaag;) De treden zijn smal en de afstand tussen de treden is hoog. Maar het uitzicht en de beleving zijn fantastisch! Erwin heeft nog een extra fysieke uitdaging ondergaan door naar een wachttoren te klimmen die te bereiken was via een (nog) steilere trap. Toen hij weer was teruggekeerd, zag hij eruit alsof hij een marathon had gelopen (en zo voelde hij zich ook). De heerlijke lunch die daarop volgde was zeker verdiend.

Vanavond gaan we Peking Eend eten, we kunnen Beijing niet verlaten zonder dit gedaan te hebben. Beijing is een hele gave stad, ontzettend veel te zien en doen. De mensen zijn niet zo ‘vies' als gedacht. We hebben weinig gespuug, gerochel of gesmak meegemaakt (een keer 's avonds zaten smakkende en slurpende mensen achter ons). En ondanks de grote hoeveelheid mensen, is alles goed georganiseerd en relaxt. Alleen deelnemen aan het verkeer vergt wat lef. Verkeersregels zijn er waarschijnlijk wel, maar het lijkt alsof iedereen hier maar wat doet, zowel voetgangers, als fietsers, als brommers en auto's. Iedereen steekt maar over alsof er geen ander verkeer is. Als je toetert laat je weten dat je er aan komt en dienen de anderen maar opzij te gaan. Invoegen doe je gewoon door je fiets/brommer/auto opzij te gooien, hoezo dode hoek? Inhalen over een doorgetrokken streep vlak voor een bocht is geen probleem. Fietsers en brommers mogen spookrijden. Echt bizar en nog verbazingwekkender is dat we geen ongeluk gezien hebben. Morgen nog wat laatste bezichtigingen hier en daar en dan op naar Xi'an!

Beste aankoop: een plattegrond en papieren zakdoekjes (nergens papier te vinden op een toilet)

Voor de liefhebbers een uitspraak van Erwin: ‘Er moet toch geld op de plank komen'