Zo, het werd wel weer eens tijd voor een update! We hebben veel gedaan afgelopen weken, hopelijk wordt de blog niet al te lang (maar we beloven niks).

Tiger Leaping Gorge

Vanuit Lijiang zijn we met de bus naar het startpunt van de Tiger Leaping Gorge gereden. Helaas was dit geen ritje van een uur, eerder van zes uur. Dit werd mede veroorzaakt door een combinatie van: een weg door de bergen die net breed genoeg is voor 2 auto's, langs deze weg een aantal toeristische bezienswaardigheden zonder parkeerplaats voor alle auto's en bussen, een dorpje (aantal huizen langs de rand van de weg) waar een markt gehouden werd en het ontbreken van verkeersregels. Hierdoor kwam het voor dat als er een opstopping was (waardoor er aan beide kanten een file ontstond), de kant die het eerste kon gaan rijden bleef rijden totdat alle auto's, bussen en vrachtwagens van die kant erlangs waren gereden. Dus als je pech had, stond je gerust een half uur stil om te wachten totdat al het verkeer van de andere kant voorbij was. Fantastische ervaring!

Maar goed, na een welverdiende lunch gestart aan de hike, samen met de Australiërs Dylan en Adam. De omgeving was prachtig! Wel apart was dat op een aantal punten er Chinese kraampjes waren die geld vroegen als je een foto van het uitzicht ging maken. Dit omdat zij aan de rand van de weg bijv. een houten hekje hadden gemaakt (zodat je niet naar beneden zou vallen) en dat hekje moest uiteraard terugverdiend en onderhouden worden. Het was niet veel geld dat ze vroegen, dus we betaalden maar, al heeft Erwin een keer bijna ruzie gemaakt met zo'n vrouwtje (meestal zaten de kraampjes net om de hoek. Dan had je de foto van het uitzicht al gemaakt en dan pas kwamen ze vragen om geld. Heel slim). Ook werden we continu gevolgd door een man met een ezel. De man hoopte dat een van ons zou bezwijken en hem zou smeken om of de rugzak of de persoon zelf via de ezel naar boven te brengen. Uiteraard hebben we hier geen gebruik van gemaakt.

Bijna aan het einde van de eerste dag hiken moesten we de gevreesde '28 bends' lopen. Dit is een steile weg omhoog, met uiteraard 28 bochten. De zon scheen volop, dus het was best uitputtend. De warme douche en het diner in het hostel waren meer dan verdiend! Gek is dat de kamers en het eten in de hostels in de bergen goedkoper zijn dan in de stad. Dat zouden ze in de wintersportgebieden ook eens moeten toepassen...;)

Op dag twee van de hike sloot het Duitse stel George en Elli bij ons aan. Zo liepen we met z'n zessen naar het einde van de hike, de rots in de rivier waarvan wordt gezegd dat een tijger deze rots heeft gebruikt om over de ruige rivier heen te springen (vandaar de naam Tiger Leaping Gorge). We dachten dat we met de '28 bends' het moeilijkste gedeelte van de hike gehad hadden, helaas bleek dit niet zo te zijn. De afdaling naar de rand van de rivier was erg steil. We zagen allemaal mensen met soort ontplofte gezichten naar boven komen, rustend na iedere twee stappen die ze deden. Ook werd er veel gebruikt gemaakt van de ezels om naar boven te komen. Dat is een fijn vooruitzicht voor de weg terug omhoog (en we betaalden er ook nog voor om naar beneden te gaan...). Maar goed, eerst naar beneden. Na een lange en vermoeiende afdaling bereikten we de rivier. Echt geweldig! We hadden mooi uitzicht tussen de twee bergwanden en het geluid van een wilde, kolkende rivier is overweldigend. En ons geluk was dat er vanaf dat een punt een andere weg omhoog was naar het hostel waar we wilden blijven slapen. Veel erger dan de weg naar beneden kon die niet zijn, dus we vervolgenden de andere weg. En het was een goede keuze, de weg omhoog was nog steeds zwaar (vooral vanwege de warmte), maar minder zwaar dan de andere weg. In het hostel hebben we het einde van de hike gevierd met een heerlijk koud biertje!

Terug in Lijiang (na een busrit waar we weer in een aantal files hebben gestaan) besloten we onszelf te belonen met gefrituurde libelle. Dat smaakte nog best goed. Doordat de libelle gefrituurd was, had je eigenlijk niet eens door dat je een insect aan het eten was, het was vooral heel krokant.

Chengdu - panda's

Via Lijiang zijn we naar Chengdu gevlogen. Hier konden we helaas maar een dag blijven, omdat alle vluchten naar Kathmandu al vol zaten. Die ene dag hebben we besteed door 's ochtends met Joep en Lenneke (jaja, Nederlanders) het Panda Center te bezoeken. Hier worden panda's in gevangenschap gehouden (het was een soort dierentuin met alleen panda's) om zo te zorgen voor nageslacht. Panda's zijn erg luie dieren, ze eten of slapen. Maar we hebben panda's gezien, echt gaaf! Ook baby panda's die in couveuses werden gehouden, erg schattig. 's Middags hebben we de Wenshu Tempel bezocht. In Chengdu hebben we ook een briljante aankoop gedaan: een soort bidon met een filter. Zo kan je theeblaadjes en heet water in de bidon doen en door de filter drink je alleen de thee (en stik je niet in de theeblaadjes). Zo heb je onderweg altijd een lekker theetje bij je.

Nepal - Kathmandu

De volgende dag met het vliegtuig direct naar Kathmandu, althans dat dachten we. Na de landing en een aantal security checks viel het ons op dat er nog erg veel Chinese tekst op het vliegveld was. We waren nu toch in Nepal? Op een gegeven moment kregen we weer boarding tickets, dat vonden we helemaal vreemd, waren we dan echt niet in Kathmandu? Na eens goed rondgekeken te hebben, bleken we op het vliegveld van Lhasa te zijn! Toch nog even in Tibet! Na bestudering van onze originele vliegtickets bleek er in het klein en grijs '1 stopover' te staan. Mysterie opgelost, maar we voelden ons toch wel even verward. Van Lhasa vlogen we dus naar Kathmandu. Bonus was dat deze vlucht vrijwel over de Mount Everest vloog. Hoewel het bewolkt was, hebben we toch de top gezien!

In Kathmandu hadden we even een shock. Het verkeer is hier zo ontzettend chaotisch en druk, China was er nog rustig en geordend bij. Ook rijden ze in Nepal links, daar moesten we even aan wennen. Maar auto's, scooters, motors, tuktuks, het rijdt allemaal door elkaar en iedereen toetert. Maar goed, we hebben wel wat geleerd in China, dus we trokken ons nergens wat van aan en volgden gewoon onze eigen weg. In Kathmandu hebben we Durbar Square bezocht, een plein met veel tempels. Helaas was het niet zo indrukwekkend als gedacht. De omgeving is vies (Nepalezen gebruiken de straat als afvalbak) en staan er overal kraampjes die toeristische prullaria verkochten. Ook worden de tempels niet goed onderhouden. Erg jammer. In Nepal lijken er meer Indiase invloeden te zijn dan Chinese. Echter, omdat we nog nooit in India geweest zijn, durven we dit niet met zekerheid te zeggen. Mooi is wel dat in Nepal mensen met verschillende religies prima samen kunnen leven, ze respecteren elkaar.

Annapurna Circuit Trek

Vanuit Kathmandu gingen we met onze gids, Dipendra, en porter (drager) Binod op weg naar Besisahar, de start van onze 10 daagse trek: Annapurna Circuit. Bij ons voegde zich de Amerikaanse Kristina en haar porter Prakasz, we zouden dus met z'n zessen de trek gaan doen. Gelukkig bleek Kristina erg aardig en relaxed, geen probleem om de komende dagen met haar op te trekken. De dagen van de trek zagen er meestal als volgt uit: 6.30 op, 7.00 ontbijt, 7.45 start wandelen, lunch tussen 12.00 en 14.00, 19.00 avondeten en rond 21.00 slapen (ja echt, je bent echt kapot na zo'n dag). Vaak arriveerden we bij ons eindpunt rond lunchtijd en vrijwel altijd voor 15.00. De omgeving van het Annapurna gebergte is erg erg mooi. We startten in Besisahar op ongeveer 760 meter hoogte, waar het vooral nog groen en nat was. Vaak hebben we stroompjes moeten oversteken via de stenen die uitstaken, niet altijd even gemakkelijk. We hebben zelfs een aantal keer een waterval moeten doorkruisen, waar je de stenen niet goed zag omdat ze onder water lagen. Met wat hulp van de porters voor de dames en onze geweldige Gore-Tex hiking schoenen was dit gelukkig geen probleem. Gedurende de dagen stegen we steeds meer, waardoor het landschap van groen en nat steeds meer veranderde naar minder groen en droog. Ook werden de pieken van de bergen steeds duidelijker zichtbaar en zagen we zelfs sneeuw! Onderweg hebben we apen, koeien, yaks en geiten gezien. Ook veel ezels, maar die werden voor transport van goederen gebruikt. Daarnaast kon je ook de cultuur en de mensen zien veranderen naar mate we hoger kwamen. Het ging van Nepalese cultuur steeds meer richting Tibetaanse cultuur. Het uiterlijk van de mensen veranderde en we kwamen steeds meer Tibetaanse teksten, tempels en ‘prayer wheels' tegen. Dus zonder dat we Tibet bezocht hebben, toch nog wat van de cultuur meegekregen. Ook aan de ademhaling konden we merken dat we steeds hoger kwamen. Vlakke paden en paden naar beneden waren geen probleem (behalve als het pad naar beneden steil was), maar bij de paden omhoog werd onze ademhaling steeds sneller en korter, totdat je op een gegeven moment echt even moest rusten om weer op adem te komen. Erwin had hier minder last van dan Tessa, maar toch moest ook hij soms even bijkomen.

Op 4 oktober was het dan toch echt zo ver: deze dag stond de Thorung La pas op het programma. We startten vanuit Thorung Phedi, dat op 4450 meter ligt. Om 4.45 vertrokken we omhoog, helemaal dik ingepakt. Heel gaaf om in het donker allemaal kleine lichtjes naar boven te zien bewegen. Ook de sterrenhemel was erg mooi. Na ruim een uur steil omhoog klimmen bereikten we High Camp, dat op 4850 meter ligt. Eerste hindernis gehaald! Vervolgens stegen we langzaam maar gestaag richting de Thorung La pas. En uiteindelijk, na acht dagen buffelen in de bergen vierden we om 9.00 dat we op 5416 meter hoogte de Thorung La pas hadden bereikt! Het was echt helemaal geweldig! Het uitzicht op de omringende bergen was fenomenaal, we hadden een strakblauwe lucht. Maar het gevoel dat je de pas hebt bereikt, een van de hoogste (in ieder geval de breedste) passen van de wereld, dat is niet te beschrijven. Na een aantal fotosessies moesten we beginnen aan een lange afdaling, wat een ook uitdaging was. Moe, maar meer dan voldaan bereikten we om 13.00 Muktinath, dat op 3800 meter ligt. Hier konden we ook eindelijk weer genieten van een warme douche, de afgelopen drie dagen was er of geen douche of alleen een koude douche (we denken dat we heerlijk geroken hebben).

De tea houses waar we onderweg hebben geslapen, waren beter dan we hadden verwacht. Vaak stonden er twee bedden in een houten kamertje en was het toilet en de douche in een houten hokje buiten, maar het was schoon en vaak ook nog een warme douche. De bedden hadden meestal alleen een matras en een laken, dus we waren blij dat we dikke slaapzakken bij ons hadden (geleend van het reisbureautje, net als onze dikke dons jassen). Ook hadden we altijd keuze met het eten en nog veel keuze ook. Het eten werd vers bereid, wat soms betekende dat je anderhalf uur op je eten moest wachten. Maar dat was nooit een probleem. Ook had onze gids, toen we als enige in een klein hotel zaten, een kip gekocht voor de bewoners (vanwege het Dasain festival). Deze kip werd snel geslacht, ontleed en binnen een half uur stond een heerlijke kip curry op tafel. Wij kregen ook wat kip en het was heerlijk! Wel leek het af en toe alsof we in Israël een trekking aan het doen waren in plaats van in Nepal. Zeker 80% van de toeristen, maar misschien wel weer, waren van Israëlisch afkomst. Israëliërs hebben blijkbaar in deze periode vakantie en ze houden van avontuurlijke vakanties. We hebben nog wel veel opgetrokken met drie Israëliërs, omdat hun porters vrienden waren van onze gids en porters.

Op de laatste dag van onze hike arriveerden we in Tatopani, bekend om de natuurlijike hotsprings. Hier hebben we uiteraard ook gebruik van gemaakt, om onze vermoeide benen tot rust te laten komen. Na Tatopani zijn we met de bus naar Pokhara gegaan. Het gedeelte waar wij verbleven was echt super toeristisch. Vlakbij ons hotel lag een groot meer (Phewa Tal) en in de dichtsbijzijnde straat waren ontzettend veel restaurantjes, hotels en winkels met souveniers. In Pokhara hebben we niet echt veel gedaan, vooral gerelaxed. Wel hebben we een middag fietsen gehuurd en een middag een roeiboot, maar verder vooral bijgekomen van de trekking. In Nederland was een reclame van een wasmiddel, waarin iets werd gezegd als: ‘Na een vakantie is het heerlijk om de was te doen'. Dit vonden wij altijd een onzin reclame, maar nadat onze was van de trekking was gedaan, zijn we het voor een keer eens met deze reclame!

Chitwan National Park

Na Pokhara zijn we naar Chitwan National Park geweest. Op de eerste dag hadden we geluk, tijdens een middag wandeling aan de rand van het park zagen we twee neushoorns! Eerst een wat kleinere, vervolgens een grote. Echt gaaf! De neushoorns waren bij een rivier om een bad te nemen. Heel mooi om te zien hoe zo'n groot beest vrijwel geheel onder water verdwijnt, alleen de neus, ogen en oren nog zichtbaar. In Chitwan hebben we een jungle tocht op een olifant gemaakt (heel toeristisch), een jeep safari gedaan (ook heel toeristisch) en een kanotocht (nog steeds toeristisch). Helaas was dit niet het goede seizoen om dieren te zien, dus afgezien van een aantal herten, een wild zwijn, een paar krokodillen en ontzettend veel vogels was er niet veel te zien (wel een erg mooi natuurgebied). Wat ook heel toeristisch was, maar wel super gaaf, was het wassen van de olifanten in de rivier. Voor een klein bedrag kon je op de olifant zitten terwijl deze gewassen werd. Het begon er mee dat de olifant je eerst een aantal keer nat spoot (geen probleem, want het was erg warm) om vervolgens op zijn zij in het water te gaan liggen. Natuurlijk val je er dan af in het water, maar het was echt heel leuk! We hebben wel een beetje dubbel gevoel over de olifanten, ze staan met kettingen vast aan een paal en hebben niet veel bewegingsruimte. Ook worden de olifanten tijdens de jungle tocht vaak geslagen met een stok. We weten nu dat olifanten een dikke huid hebben, maar zo dik?

Via Chitwan zijn we weer terug gegaan naar Kathmandu. Hier hebben we de ‘Monkey Temple' (Swayambhunath) bezocht. De tempel was mooi en omdat het op een berg ligt, hadden we een goed uitzicht over Kathmandu. Helaas wordt ook deze tempel niet zo goed onderhouden en ook weer (te) veel toeristische kraampjes. De komende dagen gaan we nog een beetje rustig aan doen en wat dingen bezichtigen. Zondagavond vliegen we naar Hong Kong, waar we waarschijnlijk even aan moeten gaan wennen na Nepal. Maar we hebben er zin in!