We kunnen niet geloven dat we al weer 2 maanden aan het reizen zijn, de tijd gaat zo snel! Gelukkig hebben we nog 4 maanden te gaan, want het reizen verveelt zeker nog niet.

Vanuit een hostel dat 20 meter van het strand ligt (Sihanoukville, Cambodja), geven we deze update van onze reis:D. Iets minder heftig dan vorige keer, maar we kunnen geen bergen blijven beklimmen.

Kathmandu, Nepal

Vanuit Kathmandu hebben we een dagtocht naar Bakthapur gemaakt. Het centrum van Bakthapur is grotendeels nog zoals het in de Middeleeuwen was (althans, dat zeggen ze. Wij hebben onze twijfels). Fijn aan het centrum was dat er geen auto's mogen rijden, heerlijk rustig. Scooters en motors rijden er wel, maar veel minder dan in Kathmandu. Ook Bakthapur heeft een Durbar Square, dat veel mooier is dan die in Kathmandu. De tempels zijn beter onderhouden, er is vrijwel geen rotzooi en veel minder commerciële kraampjes.

Onze laatste dag in Nepal hebben we besteed door in een Ierse pub de halve finale van het wereldkampioenschap rugby te kijken. De wedstrijd was Australië tegen Nieuw-Zeeland. Dit op uitnodiging van Dylan (een van de Australiërs die we bij Tiger Leaping Gorge hadden ontmoet en toevallig in Kathmandu weer tegen kwamen). Rugby is best leuk om naar te kijken (voetballers zijn mietjes) en we snappen nu in ieder geval een paar basis spelregels. Wel vreemd vonden we dat geen van de aanwezige Aussies of Kiwi's ook maar iets aan had of bij zich had waar aan je kon zien voor welk land ze waren. Ook werd er heel bescheiden geklapt als er gescoord werd. Terwijl volgens Dylan rugby in Australië best populair is en in Nieuw-Zeeland super populair. Je weet natuurlijk nooit zeker of jouw land in de halve finale komt, maar we denken dat Nederlanders toch voor de zekerheid iets oranjes bij zich zouden hebben. Volgens verwachting won Nieuw-Zeeland met ruime cijfers.

Hong Kong

De volgende ochtend vroeg arriveerden we in Hong Kong. Wat heerlijk dat het verkeer zich hier wel aan de verkeersregels houdt en dat alles goed aangegeven staat. We hadden al gehoord van de piepkleine kamers die ze in de hostels verhuren, maar met ongeveer 2 m2 vrije bewegingsruimte vonden we onze kamer nog best oké. En het feit dat Erwin niet languit op bed kon liggen namen we ook voor lief, want we waren in Hong Kong! We hebben door wijken met hoge gebouwen en dure winkels gelopen en door wijken met allerlei kraampjes met vlees, vis, groenten, fruit, kleding en huishoudelijke artikelen, veel afwisseling dus. Ook bij de mensen op straat is veel afwisseling te zien. De een loopt volgens de laatste mode, de ander interesseert mode niet en weer een ander is wel helemaal gestyled, maar op een hele bijzondere manier.

In Nederland kunnen ze een voorbeeld nemen aan de OV chipkaart van Hong Kong (Octopus card). Deze werkt namelijk wel gewoon in vrijwel iedere vorm van openbaar vervoer. Een man wist ons zelfs te vertellen dat Nederlanders het systeem in Hong Kong hebben geïnstalleerd... Je kunt er zelfs in winkels mee betalen en punten sparen. Ook kun je het gebruiken voor toeristische attracties. Wij zijn er mee naar Victoria Peak geweest. Je gaat dan met een tram redelijk steil de berg op en vervolgens heb je een mooi uitzicht over de stad. Wat ons opviel is dat er veel groepjes westers uitziende vrouwen met jonge kinderen waren. Vaak zijn een aantal van deze vrouwen ook nog zwanger. We hadden niet echt een mening over ‘expat vrouwen', maar een vooroordeel wordt zo wel heel gemakkelijk gevormd. Een positief punt is dat we geen nanny's hebben kunnen ontdekken.

Ook hebben we de ‘Symphony of Lights' bekeken. Iedere avond om 8 uur wordt er op een aantal gebouwen langs de rivier een lichtshow op muziek afgespeeld. Omdat veel mensen er enthousiast over waren, waren onze verwachtingen hoog gespannen. Helaas bleek het iets minder indrukwekkend dan verwacht, maar wel leuk om een keer gezien te hebben.

Een wens van Erwin is in Hong Kong in vervulling gegaan, hij heeft zijn 4^e Disney Park bezocht! (en Tessa vond het ook wel leuk om er heen te gaan) Disney Hong Kong is klein, maar ze hebben er wel wat van gemaakt. Ook zijn er een aantal attracties dat Disney Parijs niet heeft, zoals een Winnie de Pooh attractie, een toffe 3D show en een mooi gemaakte boottocht door Adventureland (die mede leuk was doordat de ‘kapitein' heel erg zijn best deed). Daarnaast heeft Erwin in Hong Kong de lekkerste spare ribs ooit op (gemaakt met o.a. Jack Daniels, dus dat verklaart een hoop), dus dat was een mooie avond voor hem.

Verder hebben we nog de Tian Tan Buddha bezocht. Met een gondel (we hadden wintersport flashbacks) ga je naar een bergtop waar het Boeddhabeeld staat. Nou ja, eigenlijk zit, want het is het grootste zittende Boeddhabeeld ter wereld. Via 260 treden kon je naar het beeld lopen (helaas zette de gondel je niet naast het beeld af, uiteraard moest er eerst door een winkelstraat gelopen worden).

En natuurlijk hebben we geshopt in Hong Kong. Dat was zeker nodig, omdat onze kleding (met name shirts) na de trekking in Nepal niet zo mooi meer waren. Helaas hebben we in Hong Kong vooral rustig aan moeten doen (de enige spannende attractie in Disney Hong Kong was Space Mountain, dus dat was prima), omdat we ons afwisselend niet goed voelden. Toen we van Hong Kong naar China gingen, is Erwin er zelfs door de Chinese gezondheidsinspectie uitgepikt, omdat ze op warmtecamera's hadden gezien dat hij verhoging had. En China wil geen mensen met een besmettelijke ziekte het land in hebben. Gelukkig had Erwin slechts een beetje verhoging en verder geen rare symptomen (niet die de Chinezen konden ontdekken in ieder geval), waardoor we China wel in mochten.

Guilin, China

De details over hoe we in Guilin terecht zijn gekomen besparen we jullie, maar geloof ons dat we blij waren toen we op ons bed in het hostel lagen (het heeft te maken met vage taxichauffeurs die als een idioot reden). Guilin is voor Chinezen de ultieme vakantiebestemming in eigen land (een soort Renesse dus;). En het was zeker toeristisch, een heel ander China dan we tot nu toe hadden gezien. Helaas bleven we ons niet zo goed voelen, waardoor we niet echt veel gedaan hebben (behalve slenteren door de hoofdstraat en op terrasjes zitten). Wel zijn we naar het ‘Seven Stars Park' geweest, waar we een interessante attractie voor kinderen tegenkwamen: karpers voeren. Men neme een zwembad/vijver met veel (uitgehongerde) karpers. Zorg voor een lange stok. Aan het uiteinde van deze stok wordt een babyflesje gebonden. In het flesje wordt een voor karpers lekkere vloeistof gedaan. Het kind houdt de stok net boven het water en de karpers kunnen uit het flesje drinken. Echt bizar. De karpers vechten om de flesjes en je hoort ze soppende geluiden maken als ze uit het flesje drinken. We denken erover deze attractie ook in Nederland te openen, het wordt ongetwijfeld een succes;).

Het ‘Seven Stars Park' heeft ook een ‘Seven Stars Cave (Chinezen zijn goed in originele namen)'. Om deze grot in te mogen, moesten we verplicht mee met een gids. Juist, een Chinese gids die geen Engels spreekt. Gelukkig hebben we in Nederland en België ook al wat grotten bezocht, zodat we de kennis over stalactieten en stalagmieten niet gemist hebben. Wat ze wel leuk hadden gedaan, is dat ze de grot met verschillende kleuren licht hadden verlicht, in plaats van het saaie gele licht dat in veel grotten wordt gebruikt. Hierdoor zie je af en toe hele bijzondere rotsformaties. Wel was er uiteraard halverwege de tour een kraampje waar je souvenirs kon kopen. We hebben medelijden met de medewerker die daar de hele dag in de grot mag staan.

Yangshuo, China

Met een bamboeboot zijn we van Guilin naar Yangshuo gevaren. Je vaart over de Li River, die omringd wordt door karstbergen. De omgeving is erg mooi! Helaas voor ons scheen de zon niet en was het een beetje mistig, waardoor we geen helder zicht hadden, anders had de omgeving vast nog meer indruk gemaakt.

Als Guilin al toeristisch was, dan is Yangshuo dat helemaal. Echt niet normaal hoeveel toeristen hier rondlopen. Maar iedereen komt naar Yangshuo voor de omgeving. Ook wij hebben een fiets gehuurd en de omgeving van de Yulong River verkend, ook omgeven door karstbergen. We zijn naar Moon Hill gefietst, waar we via 800 treden bij de Moon Hill zelf aankwamen. Omdat we beiden nog steeds niet helemaal fit zijn, was dit best een uitdaging (volgens ons zijn onze lichamen de opgedane conditie in Nepal helaas weer kwijt), maar het uitzicht was het zeker waard! Wel waren we daar tegelijk met een lading Nederlanders die met Djoser een rondreis aan het maken waren, erg vreemd om opeens overal om je heen Nederlands te horen.

In Yangshuo zijn we ook nog naar een food market geweest. De Lonely Planet had al gewaarschuwd dat het niet voor degenen met een zwakke maag was. We begonnen bij de groenten-, fruit- en kruidenafdeling. Dat zag er allemaal prima uit, enige vreemde waren een aantal courgettes van ruim een meter lang. Vervolgens kwamen we op de vlees- en visafdeling. Nu begrijpen we de waarschuwing (degenen met een zwakke maag kunnen dit stuk beter overslaan). We zien afgehakte geitenhoofden, we zien hoe een (dood) konijn in het vuur wordt gehouden om de vacht er af te schroeien, we zien allerlei ingewanden, vissenkoppen, dode eenden, kippen en ook nog een afgehakt hertenhoofd en een (dode) hond aan een vleeshaak. Daarnaast zien we ook levende dieren in veel te kleine kooitjes, wachtend totdat iemand ze komt kopen. Echt bizar om tussendoor te lopen.

Guangzhou, China

Via Guilin zijn we doorgereisd naar Guangzhou, een van China's grote steden. Ook in Guangzhou hebben we niet veel gedaan. Het meest spannende en interessante was het ziekenhuisbezoek voor Erwin, omdat zijn keel erg dicht zat en pijnlijk was. Eerst ga je naar een balie om je te laten registreren voor ongeveer 1 euro (ipv Boudestijn heet Erwin nu Boudehuys van zijn achternaam. Tessa had blijkbaar te slordig geschreven). Vervolgens werden we, met Erwins lege dossier en een briefje, naar de KNO-afdeling gestuurd. Een verpleegkundige bracht ons naar de wachtruimte en gaf het briefje in een kamer aan een arts. Vreemd is dat de deur van de spreekkamers gewoon openstaan, dus je kunt naar binnen kijken en er zijn Chinezen die gewoon naar binnen lopen als een arts met iemand anders bezig is (deze mensen worden vervolgens net zo hard weer weggestuurd). Na ongeveer 10 minuten werd via een microfoon ‘Boudehuys' omgeroepen. Gelukkig sprak de KNO-arts Engels, hoera! Toen de arts voor het eerst in Erwins keel keek, zei hij ‘Oh my god'. Dat was erg geruststellend... Maar het bleek dat Erwins keel op 2 plaatsen acuut ontstoken was. De arts vulde het dossier in, samen met de medicatie (3 soorten) die Erwin zou moeten slikken. Ook tekende hij nog een keel en gaf aan waar het ontstoken was. Vervolgens moesten we eerst het consult en de medicijnen bij een kassa betalen. Tessa stond al klaar met de visa, maar het bleek dat het consult en de medicatie bij elkaar omgerekend nog geen 20 euro kostte! (en dat op een zondag) Dat hadden we nog wel contant. Na de betaling kregen we een briefje waarmee we vervolgens weer de medicatie konden ophalen. Tenslotte naar de ziekenhuisapotheek om de medicijnen op te halen, een tas vol. Erwins dossier mochten we gewoon meenemen, dus we hebben een mooi souvenir dat ons aan Guangzhou zal herinneren.

Tessa heeft in Guangzhou nog het ‘Masoleum of the Nanyue king' bezocht. Dit was een (lege) graftombe en museum in een. Het zou een van de hoogtepunten van Guangzhou moeten zijn, maar dit viel helaas een beetje tegen.

De medicatie die Erwin had gekregen werkt als een dolle. We willen niet weten wat hij heeft geslikt, maar we zijn blij dat na een dag Erwin zich al veel beter voelde. Afgelopen tijd hebben we het dus rustig aan gedaan, misschien was de trekking in Nepal toch zwaarder voor ons dan we dachten. En wat ook jammer is, is dat we weinig Chinese specialiteiten hebben gegeten. Als je je niet goed voelt, heb je weinig zin om onbekende (zeer gekruide) dingen te eten. Maar gelukkig voelen we ons allebei weer goed en kunnen we Cambodja gaan ontdekken! (na eerst een paar dagen gerelaxed te hebben aan het strand;)