Inmiddels zijn we al in Laos (weer aan het relaxen, want we hebben geleerd dat je dat regelmatig moet doen;), maar dit blog gaat over onze reis door Cambodja. Voor ons gevoel zijn we niet lang genoeg in Cambodja geweest, het is een prachtig land met mooie mensen, maar je moet keuzes maken. Gelukkig voelen we ons allebei goed, al heeft Erwin net een tweedeantibioticakuur achter de rug... (dus weer een paar dagen geen bier voor hem!)

Sihanoukville

Tja, wat zullen we hier eens over zeggen. We hebben gerelaxed, gerelaxed en nog eens gerelaxed. We hadden een hostel op 20 meter van het strand, prima! De ‘boulevard' bestaat alleen uit restaurantjes. Het witte strand was niet heel breed en stond vol met ligbedden en parasols van de restaurantjes. In tegenstelling tot Europese vakantieoorden hoef je hier geen huur te betalen voor de ligbedden en parasols, ze verlangen alleen dat je iets te eten of te drinken bij ze koopt. Geen probleem, water hebben we toch nodig in deze hitte. Wel zijn hier veel verkopers op het strand. Van massages tot zonnebrillen en garnalen, je kan het allemaal krijgen. Een duidelijk ‘No' was meestal voldoende voor de verkopers om door te lopen. Opvallend was dat de verkopers van massages en pedicures bij Tessa aanklopten, terwijl verkopers van zonnebrillen en eten bij Erwin kwamen.

Het zeewater is warm, we denken ongeveer 27 graden. Ook is de zee vlak, geen golven, het kabbelt alleen een beetje. Echt relaxed dus;) Het was wel erg warm, dus van iets actiefs doen was geen sprake. We hebben onze dagen doorgebracht met lezen, het eten van vers fruit en verse vis (red snapper, jam!) en zwemmen. Ook zijn we een dag met een boot weggeweest om de omliggende bounty eilandjes te bekijken. Bij deze trip hoorde ook een wandeling door een mangrove. Dit bleek een wandeling waar je tot je middel door vies water moest lopen (in de mangrove kwam al het afval van de zee ingedreven), beetje jammer. De omgeving was wel mooi.

Phnom Penh

Na ons opgeladen te hebben in Sihanoukville zijn we Phnom Penh gaan verkennen, de hoofdstad van Cambodja. Phnom Penh is een levendige stad aan een rivier met wederom veel verkeer. Het aantal scooters en brommers is echt ongelofelijk. We denken dat er op 1 auto zeker 10 brommers of scooters zijn. Daarnaast rijden er ook veel tuk-tuks, een ideaal transportmiddel voor ons toeristen (brommer met een overdekt bakje erachter waar 4 personen kunnen zitten). Ook hier lijken verkeersregels niet te bestaan. Het verschil met China en Nepal is dat ze hier langzamer rijden en niet voor alles toeteren, waardoor het voor ons ‘rustiger' aanvoelde.

De eerste avond hebben we zowaar te maken gehad met een overstroming. Het regende enorm hard voor een lange tijd. Toen het eindelijk droog was, konden we vanuit de pub naar ons hostel terug lopen. Helaas bleek precies de straat waarin ons hostel stond onder water te staan. We moesten tot onze knieën door het water om bij de ingang te komen. Gelukkig was het water de volgende ochtend weer weg.

Uiteraard hebben we de Royal Palace en Silver Pagoda bezocht. De gebouwen zien er mooi uit met die typische Cambodjaanse stijl. In de Silver Pagoda staat een prachtig gouden Boeddha beeld, versierd met diamanten. Helaas mochten we hier geen foto's van nemen. Na dit bezoek zaten we op een terrasje wat te drinken, toen er opeens een olifant (met begeleider) door de straat kwam wandelen, tussen al het drukke verkeer. We waren zo verbaasd en het zag er zo bizar uit, dat we vergeten zijn een foto te nemen.

Ook hebben we in Phnom Penh het Tuol Sleng Genocide museum (S-21) en de Killing Fields bezocht. Zoals de namen doen vermoeden, waren dit geen leuke tripjes. Tuol Sleng is een voormalige school die de Rode Khmer tijdens hun (schrik)bewind als gevangenis heeft gebruikt. Veel onschuldige Cambodjanen zijn hier gemarteld, gevangen gehouden en gestorven. Het is verschrikkelijk om te lezen en zien wat er allemaal is gebeurd. Toen Phnom Penh bevrijd werd, zijn slechts 7 personen (van de duizenden gevangenen) levend uit deze gevangenis gekomen.

Niet alle gevangenen stierven in Tuol Sleng. Veel gevangenen werden naar wat nu de Killing Fields heten gebracht, om daar te sterven. De meeste Cambodjanen wisten in die tijd niet wat er allemaal gebeurde bij de Killing Fields. De Rode Khmer vervoerde de gevangenen midden in de nacht in een vrachtwagen. De gevangenen schreeuwden niet, omdat hun gezegd was dat ze naar een nieuw thuis werden gebracht. In het gebied van de Killing Fields werden door luidsprekers liederen van de Rode Khmer afgespeeld, zodat omwonenden dachten dat een soort bijeenkomst van de Rode Khmer gaande was. De Killing Fields is een groot stuk land waar veel massagraven zijn gevonden, dus uitleg over wat hier gebeurde is niet nodig. Aan het begin staat een groot monument waarin botten en schedels van overledenen te zien zijn, erg indrukwekkend. Ze hebben nog lang niet alles opgegraven in dit gebied. Als het veel heeft geregend, kunnen nog kledingstukken en botten naar boven komen. Ook wij hebben kledingstukken zien liggen en wat tanden. Vrijwel iedereen die de Killing Fields bezoekt, neemt een audiotour. Hierdoor is het erg rustig en vredig in het gebied, wat natuurlijk alleen maar goed is.

Om de dag toch nog een leuke wending te geven, zijn we 's avonds gaan eten in restaurant Friends. Dit restaurant wordt gerund door straatkinderen en hun begeleiders. Het idee is uiteraard deze kinderen een toekomst te bieden.

Op weg naar Siem Reap zien we nog veel water. Duidelijk is dat nog niet al het water van de overstromingen van eind september weg is. Mensen hebben geïmproviseerde loopbruggetjes naar hun huis gemaakt of moeten gewoon door het water lopen. Spullen staan onder water. Gelukkig staan de meeste huizen op hoge palen, waardoor het binnen droog is. De overstroming kwam vlak voor de periode van het oogsten van de rijst. Helaas zijn veel rijstvelden onder water komen te staan, waardoor het rijst (en de inkomsten van de Cambodjanen) verloren is gegaan. Normaal gesproken is er begin februari een festival om dankbaarheid voor het water te tonen. Dit jaar wordt het festival in veel plaatsen niet gevierd (ook omdat vorig jaar tijdens dit festival veel mensen zijn overleden door een paniekuitbraak).

Siem Reap

Tempels! Dat is wat we hier hebben bekeken. Uiteraard het beroemde Angkor Wat, maar ook de tempels van Angkor Thom en minder bekende, maar zeker niet minder mooie tempels die in de buurt liggen. 3 dagen lang hebben we met een tuk-tuk het grote gebied doorgescheurd (we hadden zeker de snelste tuk-tuk van Siem Reap) en ongeveer 20 tempels bekeken. Sommige tempels zijn groot en daardoor indrukwekkend, andere zijn kleiner, maar ontzettend mooi door de gedetailleerde, uit steen uitgehakte religieuze personen, wezens en versieringen. Het verbaasde ons dat je bij veel tempels eigenlijk overal kunt komen en ook overal aan kunt zitten. Naar ons idee versnelt dat het verval, maar we kunnen het mis hebben.

Jammer is dat de politie toestaat dat de Cambodjanen proberen om geld te verdienen bij de ingang van de tempels (uiteraard wordt de politie hiervoor betaald). Gevolg is dat als je bij een tempel aankomt je je tuk-tuk nog niet bent uitgestapt, of je wordt al bestookt met de vraag of je koud water/bier/cola/kokosnoot wilt. Daarnaast zijn er op de weg naar de tempel veel kraampjes, waarbij naar je wordt geroepen of je een souvenir wilt. We snappen heel goed dat dit gebeurt, de Cambodjanen zijn niet rijk, maar het doet toch wat af aan het bezoeken van een tempel. Ook wordt je er ‘arrogant' van, om maar zo snel mogelijk van de verkopers af te komen.

Het centrum van Siem Reap is enorm toeristisch (wat wil je als Angkor Wat op een steenworp afstand ligt). We zijn echter met de tuk-tuk ook door de omgeving van Siem Reap gereden (omdat sommige tempels ver weg lagen) en daar zie je dat, buiten de Cambodjanen die in het centrum wonen, weinig mensen verdienen aan de toeristische trekpleister. Mensen wonen in houten huizen die op palen staan en hebben hun stukje grond. Ze verkopen langs de weg hun spulletjes, maar we vragen ons af wat ze er mee verdienen. We denken niet dat de Cambodjanen straatarm zijn, de meesten hebben gewoon normale kleding, fietsen en/of brommers en uiteraard een mobieltje. Eten is overal te krijgen. Veel kinderen hebben schooluniformen aan en zien er gezond uit. Maar het leven is eenvoudig. De omgeving is wel erg mooi, erg groen en veel (palm)bomen, afgewisseld met stukken vlak groen landschap. Koeien en kippen lopen overal rond.

In Siem Reap zijn we maar weer eens langs het ziekenhuis gegaan. Erwin voelde zijn keelontsteking terug komen en wilde er op tijd bij zijn. Wat een verschil met het ziekenhuis in China! We werden naar een International Hospital gestuurd, speciaal voor toeristen (en rijke Cambodjanen). Het is dat er ‘hospital' op het gebouw stond, maar er had net zo goed ‘hotel' kunnen staan. Bij de deur stond er een portier die vroeg waar we voor kwamen, de deur opende en ons de weg wees. Binnen zag het ziekenhuis er mooi uit. Geen steriel wit, maar een mooie lichtbruine kleur. De binnentuin had een fontein. Er was gratis water, koffie, thee en internet. In de wachtkamer (meer een soort lounge) hing een flatscreen tv. De afstandsbediening lag er bij, dus je kon zappen. Het verbaasde ons dat je nog geen welkomstdrankje kreeg bij binnenkomst. De kamer van de arts zag er ook mooi uit. Via Google Afbeeldingen toonde hij een plaatje van een keel en legde uit waar de ontsteking zat. Vervolgens mochten we het consult en de antibioticakuur gaan betalen. Helaas was hier ook een groot verschil met China. Waar het in China ongeveer 20 euro kostte, kostte het hier meer dan 200 euro. Gelukkig zijn we verzekerd;) Wel kreeg Erwin zijn medicatie in een mooi klein tasje mee (vergelijkbaar met die tasjes die je bij een Douglas of ICI Paris meekrijgt), dus dan weet je in ieder geval waarvoor je betaald...

Kratie

Kratie is niet een heel bijzondere stad, het is een fijne break op weg naar Laos. Wel heeft het een prachtige zonsondergang over de Mekong river. Het hostel waar we verbleven heeft een uitstekende kok, we hebben heerlijke Khmer gerechten op. Om ons te vermaken hebben we fietsen gehuurd en zijn een stukje (30km) gaan fietsen. Ook hier valt weer op dat buiten de stad het leven eenvoudig is. De omgeving is wederom erg mooi. De mensen zijn erg vriendelijk. Kinderen roepen allemaal ‘Hello!' en zwaaien naar je. Een jongetje was zelfs zo brutaal om een paar meter bij Erwin achterop de fiets mee te liften. Veel mensen lachen en dat maakt het land erg mooi.

Via Kratie gaan we naar de grens met Laos. Even een paar dollartjes betalen en we staan in Laos. Nu zijn we op Don Det, een van de eilanden in de Mekong. We liggen in hangmatten (hammocks) voor onze bungalow en hebben uitzicht op de rivier met de ondergaande zon. Life is good!

Interessant: Alles kan op een brommer vervoerd worden. We hebben zelfs al een paar keer gezien hoe 2 (levende) varkens al knorrend achterop de brommer op hun rug lagen met de poten vastgebonden. Hoe die varkens zo blijven liggen is voor ons nog een raadsel, maar bizar is het wel.

Leuk om te weten: Erwin blijkt een keiharde onderhandelaar te zijn! Waar Tessa al snel denkt: ‘wat maken die 1 of 2 dollar uit, die mensen moeten ook eten', blijft Erwin vasthouden aan een bepaald bedrag. Blijven lachen, maar wel weglopen blijkt de beste tactiek te zijn. Een keer heeft Erwin meer betaald voor een schilderij dan hij wilde (3 dollar meer, jaja), maar het is dan ook een mooi schilderij (geen 13 in een dozijn schilderij, anders had hij het vast wel bij een andere verkoper voor elkaar gekregen).

Verslaving: Tessa is verslaafd geraakt aan eten en drinken waar limoen in is verwerkt. Dit begon eigenlijk in Nepal al, maar in Cambodja blijken de limoenen (nog) veel meer gebruikt te worden. Een van de eerste dingen die ze thuis gaat doen, is een recept voor ‘lime merengue pie' opzoeken (en uiteraard proberen deze taart te maken).

Mooie uitspraak: ‘Misschien moet je wat sambal op je nek smeren'. Tessa had last van een stijve nek en Erwin stelde dit voor. Hij bedoelde (tijger)balsem... Ach ja, sambal is ook heet, dus het effect is misschien wel hetzelfde;)

Mededeling: Het internet op Don Det is traag, dus we hebben geen idee of het lukt om de foto's te uploaden.