We zijn al op de helft van onze reis, het gaat veel te snel. Gelukkig hebben we nog genoeg mooie dingen om naar uit te kijken en kunnen we genieten van de dingen die we al gezien en gedaan hebben. We weten niet of Sinterklaas ons ook in Laos komt opzoeken, maar wat marsepein, kruid- en pepernoten zouden zeer welkom zijn!

Don Det

Don Det is een eiland in de Mekong rivier. Hier kun je relaxen, relaxen in je hangmat en relaxen bij een bar. Vandaar dat wij zijn gaan kajakken en fietsen, want van te veel relaxen word je lui;) Het kajakken was een leuke dagtrip. We hebben 2 watervallen bekeken, waaronder de Khon Phapheng Falls, de grootste van Zuidoost Azië. Niet groot omdat de waterval zo hoog is, maar groot omdat er het meeste volume water per seconde doorheen gaat. De waterval is niet mooi (geen groene oase of turkoois water, maar grijze rotsen en bruin water), maar het water is krachtig en het geluid enorm. Toch indrukwekkend. Tijdens de lunch hadden we uitzicht over een gedeelte van de rivier waar de met uitsterven bedreigde Irrawaddy dolfijnen zwemmen. Gelukkig hebben we nog een aantal rugvinnen kunnen spotten.

Met de fiets zijn we naar buureiland Don Khon gefietst. De eilanden zijn verbonden door een oude spoorbrug. Zowel Don Det als Don Khon zijn erg groen, een soort kruising tussen jungle en bos. In het midden van de eilanden zijn rijstvelden van de bewoners. We zien buffels rond sjokken. Ook hier hebben we een waterval bekeken, maar deze was niet echt indrukwekkend.

Pakse

Omdat het wel weer eens tijd voor actie werd, hebben we ons in Pakse ingeschreven voor de 2-daagse Tree Top Explorer. Gelukkig konden we de volgende dag al mee met een groep, want in Pakse zelf was weinig te beleven. Wat een tegenstelling met de Tree Top Explorer! Na ongeveer 2 ur gehiked te hebben door de jungle van het Bolaven Plateau en een lunch naast een waterval te hebben genuttigd, bereikten we eindelijk het punt waar het allemaal om te doen is: de eerste zipline! Tree Top Explorer is een tour waarbij je via hiken en ziplinen de jungle verkent. Een nacht slaap je in de jungle in een boomhut.

De eerste zipline is best spannend. Houdt het tuigje het wel? Breekt de zipline niet af? (yeah right, alsof zo'n super dikke kabel opeens scheurt...) Haal ik de overkant wel? Maar tijd voor twijfel was er niet. De gids haakte je vast aan de lijn, afzetten en gaan! Super gaaf! De eerste zipline is nog om te oefenen, maar je hangt al wel gelijk hoog boven de grond. De volgende ziplinen zijn langer en hoger boven de grond. Het is echt fantastisch om hoog boven een vallei te ‘zweven' met een geweldig uitzicht op de jungle en watervallen! En het blijkt geen probleem te zijn als je de overkant niet haalt. Je glijdt dan weer terug naar het midden, maar de gids komt je redden (De film 'Tessa's rescue'zal binnenkort te zien zijnonder het kopje video.)Kijk onder video's vooreen voorproefje van hoe het wel moet.

Erwin voelde zich erg zeker aan de zipline en maakte tijdens het zippen verschillende bewegingen (bijv. running man), al zorgde dit er wel voor dat hij vaker als een malle ronddraaide en de overkant niet haalde. Erwin was echter te trots zich te laten ‘redden' en klom steeds zelf terug.

Na een vermoeiende middag bereikten we onze slaapplaats, de boomhut. Ook deze is geweldig. Het is basic, maar de hut staat vlak naast een prachtige waterval. De boomhut is 1 gemeenschappelijke hut en verschillende kleinere hutten. Om in jouw hut te komen moest je uiteraard zippen! 's Ochtends was het uitzicht over de vallei en de waterval erg mooi.

De tweede dag stonden slechts 2 ziplines op het programma, ware het niet dat de ene zipline 450 meter is en de andere 320 meter! Echt gaaf om zo lang boven de jungle te hangen. We deden deze ziplines 2 keer. De tweede keer mochten we met z'n tweeën tegelijk zippen, ook erg leuk! Na het zippen stond rotsklimmen op het programma. In een steile rotswand waren ijzeren beugels geankerd, waarover we 30 meter omhoog moesten klimmen. De rots zelf was ook al op grote hoogte. Ook dit was spannend, want ondanks dat je gezekerd zit, blijf je toch een beetje bang om te vallen. Ook moest je de ‘hoek om', best ingewikkeld op grote hoogte. Maar we hebben het allemaal overleefd, het was echt super gaaf!

Luang Prabang

Luang Prabang heeft een oud centrum, een soort Franse villa's. Helaas zijn de mooiste villa's omgetoverd tot een restaurant, hotel of winkel. Het oude centrum is dus erg toeristisch, wat we jammer vinden (al zijn we zelf ook toeristen en dragen we hieraan bij). De stad heeft wel een relaxte sfeer, geen gehaast en gestress, ook in het verkeer. Dat is ook wel eens prettig na alle drukte van andere grote steden. We hebben eindelijk de Lao Lao whiskey geproefd, maar dit was geen succes.

In Luang Prabang hebben we de Wat Thong Xien bezocht, een plein met verschillende tempels. De tempels en andere beelden zijn belegd met mozaïek, wat met de weerkaatsing van de zon een mooi effect geeft. Ook zijn er veel Boeddha-beelden, het valt het ons op dat ze er anders uitzien als de Cambodjaanse Boeddha's.

Ook opvallend is dat de mensen op de scooter of brommer vaak hun hand voor hun ogen houden tegen de zon, maar dat ze geen zonnebrillen hebben. Het hoeft niet gelijk een Gucci te zijn, maar een simpele zonnebril zou al een hoop schelen. Verder zijn de wegen hier stoffig. Dit betekent dat als een grote auto of vrachtwagen langsrijdt, een hoop stof in de lucht opwaait. Als mensen op een scooter of brommer achter een auto rijden houden ze hun hand voor hun mond tegen het stof, maar blijven ze wel achter de auto rijden. Ze kunnen beter even wachten totdat het stof weg is en dan weer gaan rijden. Maar blijkbaar zijn ze toch niet zo relaxed als wij denken.

Met een slow boat varen we vanaf Luang Prabang in 7 uur naar Nong Khiaw. Als je mazzel had was je de eerste in het houten bootje en kon je plaatsnemen in een autostoel (ja echt, een lange houten boot met autostoelen). Als je pech had, zoals wij, kon je 7 uur op een houten stoeltje gaan zitten. Die hard seats in de treinen van China zijn hier niets bij. De omgeving maakt echter een hoop goed. We zien kleine dorpjes langs het water waar mensen bezig zijn. Vrouwen wassen kleding in de rivier, mannen zijn op de boot of het land bezig en kinderen spelen in het water. Ze zwaaien en lachen naar ons. De natuur vanaf het water is prachtig. Soms wordt het zelfs nog spannend in de boot, omdat we tegen stroomversnellingen in moeten varen.

Muang Ngoi Neua

Omdat in Nong Khiaw niet veel te doen is varen we de volgende dag verder naar Muang Ngoi Neua, wat gelukkig maar een uurtje op een houten stoel is. Muang Ngoi Neua is een klein dorpje aan het water dat eigenlijk bestaat uit een straat met een paar zijstraatjes. De straten zijn niet geasfalteerd of betegeld, het zijn gewoon zandweggetjes. Ze zijn gericht op toeristen (er zijn genoeg guest houses en restaurants), maar ze gaan gewoon door met hun dagelijkse gang van zaken. Ze verdienen geld aan de toeristen, maar houden verder geen rekening met ze (als je de laatste in het restaurant bent doen ze gerust de lichten uit). Dit maakt het dorpje juist interessant. Waarom komen toeristen dan hier? Vanwege de prachtige omgeving (ja, de natuur in Laos is echt geweldig, we kunnen het blijven zeggen). Ook wij gaan 2 dagen wandelen. We bezoeken verderop gelegen dorpjes, lopen door rijstvelden en natuur. We zien mensen aan het werk op de velden en in de dorpjes, koeien, buffels en kippen lopen overal en nergens. Ook in deze dorpjes wordt rekening gehouden met toeristen, meestal is er wel een restaurant en een simpele guest house (houten hutje). Maar ze zijn over het algemeen nog niet ‘verpest', hopelijk blijft dat ook zo.

Na een paar dagen keren we weer terug naar Luang Prabang. We gaan terug met de bus, we hebben geen zin om weer 7 uur op een houten stoeltje te zitten. Helaas is de bus een soort kleine, open vrachtwagen, waar 2 banken (met kussen!!!) in zijn gemaakt. We zitten dus 3 uur in de achterbak van een vrachtwagen. Gelukkig is de weg niet al te hobbelig, want we hadden achteraf al geen billen meer over.

Hier in Laos leven we als oude mensen. Rond 22.00 wordt al aanstalten gemaakt om te gaan sluiten en om 23.00 is zeker alles gesloten. Dan zit er niets anders op dan terug gaan naar je kamer, waar je al snel besluit om te gaan slapen. De mensen in Laos staan op bij de eerste zonnestralen en houden niet altijd rekening met toeristen, dus om 8.00 zijn we meestal al weer wakker. Maar we moeten eerlijk bekennen dat we het eigenlijk wel fijn vinden (zijn wij nu ook oude mensen?).

Morgen vertrekken we naar Vang Vieng, waarvan we hebben begrepen dat de omgeving (wederom) heel mooi is, maar het centrum een soort Salou is geworden. We gaan het meemaken! Fijne Sinterklaasavond!

Het internet in Laos is niet altijd even snel, dus de foto's kunnen even op zich laten wachten.