Voorlopig onze laatste update vanuit Azië. We vinden het jammer dat we dit continent gaan verlaten (vooral vanwege het goedkope leventje hier;), maar we kijken ook uit naar Australië. Het zal een bijzondere ervaring zijn om daar de decembermaand door te brengen.

Luang Prabang

Na terugkomst van Muang Ngoi Neua zijn we nog even in Luang Prabang gebleven. We hebben een traditionele Khmu massage ondergaan, een combinatie van een drukpunt- en oliemassage. Erwin zag er blijkbaar breekbaar uit (kan best kloppen na vooral rijst te hebben gegeten), want zijn masseuse was een zachtaardig meisje waardoor hij vooral een oliemassage heeft gehad. Tessa had duidelijk wel een drukpuntmassage gekregen. De masseuses zaten af en toe bovenop onze rug (altijd fijn, 2 knieën in je rug), maar toch voelden we ons ontspannen na de massage.

Vang Vieng

Vol verwachting reden we naar Vang Vieng, het Salou van Laos. De weg naar Vang Vieng was prachtig, een mooie route door de bergen. Helaas betekent een route door de bergen ook dat de bus waar we inzaten over 300 km 7 uur heeft gedaan (en de weg was hobbelig). Gelukkig was er airco en een toilet in de bus.

Vang Vieng is een klein dorpje dat helemaal ingericht is op (jonge) toeristen. Een van de eerste dingen die opvallen zijn het grote aantal restaurants die of de hele dag afleveringen van Friends of Family Guy uitzenden. Dit is natuurlijk ideaal om je kater uit te zitten;)

In Vang Vieng draait het voor veel mensen maar om 1 ding: tuben! Maar voordat wij ons hieraan waagden zijn we een kajak tour gaan doen. 's Ochtends gingen we eerst naar de water cave waar we doorheen konden tuben (toch al een voorproefje gekregen). Zittend in een (opgeblazen) binnenband van een vrachtwagen drijf je op het water. In de grot hing een touw waaraan we ons vooruit konden trekken. Erg leuk om op deze manier een grot te bekijken.

Na de lunch gingen we kajakken. De omgeving is (ja, nog steeds) prachtig. De laatste paar kilometer kajakken we over dezelfde route als waar de tubers zich bevonden. Zo konden we gelijk zien wat het tuben precies inhield. In een band ga je de rivier af. Aan weerszijden van de rivier zijn verschillende barretjes. Als je aangeeft dat je naar een bar wilt, gooien ze een touw naar je toe en halen je binnen. Je band wordt ergens neergelegd en jij kunt wat gaan drinken bij de bar. Uiteraard wordt dance muziek gedraaid, veel gedronken en zijn de meeste tubers jonger dan 25 jaar. Maar onze eerste indruk van het tuben was eigenlijk best positief. De sfeer bij de barretjes was relaxed en zijn daarom naar barretjes gekajakt en hebben ook een biertje gedronken. De barretjes proberen mensen te trekken door attracties aan te bieden. Erwin is vanaf een platform van 8 meter het water ingesprongen. Ook is hij via de ‘Big Swing' in het water gesprongen.

Het tuben begint eigenlijk 's middags pas ('s ochtends moet iedereen eerst bijkomen van zijn kater). Daarom hebben wij 's ochtends een mountainbike gehuurd (dat is wel nodig met de hobbelige zandweggetjes) en zijn naar de Tham Phou Kham cave gefietst. De grot kun je zelf verkennen als je maar een zaklamp hebt. Gelukkig hadden we die, want het was binnen erg donker. Maar het is ook bijzonder om alleen met je zaklamp een grot te verkennen. De grot is erg mooi, met grote stalactieten en stalagmieten die vaak glinsterden. Tessa ondervond ook een nadeel van een donkere grot, ze zette bijna haar hand op een grote spin! Eerst zag ze het niet eens, maar Erwin was zo aardig om haar hier op te attenderen met de vraag 'Weet je zeker dat je je hand daar neer zet????'. Het is niet duidelijk waar de spin van schrok, van Tessa's hand of van haar gil, maar hij was in ieder geval snel weg.

's Middags gaan we dan eindelijk tuben! Met een gehuurde tub wordt je met een tuk-tuk naar het beginpunt gebracht. Het beginpunt is tevens een bar en veel mensen blijven hier de hele dag hangen. Ook wij beginnen hier met een biertje en kletsen met het Belgische stel Klaas en Elke, waar we de rest van de dag mee optrekken. We zijn naar een aantal barretjes getubed, waar we ons het bier goed hebben laten smaken. Erwin en Klaas hebben aan de de ‘Big Swing' gehangen en zijn ook nog via een opblaaskussen het water ingesprongen. Lekker even gek doen. Omdat het zo gezellig was (gek met al dat bier) vergaten we de tijd en moesten we in het donker terug tuben naar Vang Vieng (de laatste bar ligt op ongeveer 2 km afstand van Vang Vieng en we hadden geen geld meer voor een tuk-tuk). Gelukkig is in deze tijd van het jaar de rivier erg rustig (denk aan een snelheid van ongeveer 2 km per uur) en heeft een lage waterstand, waardoor we veilig Vang Vieng bereikten.

De volgende dag zijn we weer gaan tuben met als doelstelling Vang Vieng rond zonsondergang te bereiken. Bij de laatste bar haalden we een biertje en dobberden heerlijk relaxed terug. Onze doelstelling is gehaald, met zonsondergang komen we aan! Onderweg hebben we prachtige karstbergen gezien.

Vientiane

De hoofdstad van Laos is onze laatste stop op het vasteland van Azië. Het is duidelijk een grote stad, waar (dure) auto's en scooters rondrijden. Maar we zijn nog steeds in Laos, dus de sfeer blijft relaxed. Helaas is Vientiane geen mooie stad, maar we vermaken ons wel. De eerste nacht was echter een tegenvaller. Die nacht hebben we bijna geen oog dicht gedaan vanwege een muis (of rat?) in onze kamer. Als we het licht aandeden zagen we niets, maar zodra het licht uitging hoorden we het getrippel. 's Ochtends bleek ook waar de muis zijn zinnen op had gezet: de koekjes die we in een plastic tasje hadden zitten. Er zaten gaten in de plastic tas en een van de koekjes (die ook in een zakje zat) was voor de helft opgegeten. Ieuw! De volgende dag zijn we verhuisd naar een ander hotel.

We hebben Sinterklaasavond gevierd door sushi te gaan eten. Zien jullie de logica? Wij ook niet, maar het was wel lekker! Het was een 'all you can eat' concept, vergelijkbaar met de sushi toko's in Nederland, maar dan voor nog geen 10 euro per persoon (en dan hebben wij voor Lao begrippen super duur gegeten).

In Vientiane hebben we verschillende dingen bekeken. We zijn naar Patouxai gefietst, een soort Arc de Triomphe. Deze was zowel van binnen als van buiten indrukwekkend. Ook zijn we naar Pha That Luang gefietst. Dit is de belangrijkste stupa en het nationale symbool van Laos. De stupa is geheel goud geverfd, met de zon geeft dat een mooi effect. Rondom de stupa liggen nog een aantal mooie tempels.

Er zijn er veel tempels in Vientiane (overal in Laos), maar we hadden geen zin om ze allemaal te bezoeken. Wel zijn we naar de tempel Wat Sisaket geweest. De tempel zelf is niet heel bijzonder, maar rondom de tempel staan veel verschillende Boeddha-beelden die wel leuk waren om te bekijken.

Interessant was ons bezoek aan Cope, een revalidatiecentrum. Hier hebben we geleerd over de ‘Secret War', die van Laos het meest gebombardeerde land ter wereld heeft gemaakt (dit wisten wij beiden niet). Tijdens de Vietnam oorlog wilden de Amerikanen de Vietnamezen dwars zitten door de Ho Chi Minh trail te bombarderen, een route die vooral door Laos loopt en waar de Vietnamezen veel gebruik van maakten. Ook was Amerika bang dat Laos van een neutraal land zou veranderen naar een communistisch land. Gedurende 9 jaar werden elke dag iedere 8 minuten bommen gedropt boven Laos. Vrijwel geen van de Westerse landen wisten hier niets vanaf, daarom wordt dit ook wel de Secret War genoemd. Amerika had geen troepen in Laos, ze bombardeerden alleen (zo hield Amerika vol dat ze geen troepen hadden in Laos). De bommen die gedropt werden waren vooral clusterbommen. Uit een grote bom vallen ongeveer 680 kleinere bommen. Geschat wordt dat de Amerikanen meer dan 270 miljoen (!) clusterbommen hebben gedropt. Van al deze kleinere bommen (bombies) is zo'n 30% niet ontploft (UXO: unexploded ordnance). Er liggen dus nog ongeveer 80 miljoen (!) onontplofte bombies op het platteland in Laos. Kinderen kunnen deze vinden, weten niet wat het is en spelen er mee, met alle gevolgen van dien. Ook is het metaal waarvan de bom is gemaakt veel waard, volwassenen en ook kinderen weten dit en gaan dit metaal verzamelen met gevaar voor eigen leven. Per jaar vinden gemiddeld 300 ongelukken plaats door deze onontplofte bombies, waarbij ook mensen om het leven komen. Cope helpt de mensen die een arm of been zijn verloren door protheses te maken en helpt mensen met revalideren. Dit gebeurt allemaal gratis, een hele mooie organisatie dus! Cope heeft ook een kleine tentoonstelling over de clusterbommen die erg interessant is. Hier hebben we een indrukwekkende documentaire gezien: ‘Bomb Harvest' (zoek en bekijk deze documentaire!). Deze volgt een Australische ex-militair die zich in Laos bezig houdt met het ontmantelen van onontplofte bommen en Lao te trainen hetzelfde te doen. Ook toont het de gevaren voor de mensen en geeft inzicht in de Secret War. Helaas gaat het opruimen van de bommen en opleiden van mensen langzaam, waardoor het nog zeker 100 jaar zal duren voordat Laos bommenvrij is. Erg treurig.

Uiteraard moest er ook weer gerelaxed worden in Vientiane. Op onze laatste dag in Laos zijn we naar een kleine herbal sauna geweest, waar we ons luie zweet eruit hebben gezweet. Daarna hebben we een 2 uur durende massage ondergaan, 90 minuten oliemassage en 30 minuten hoofd- en schoudermassage. Heerlijk ontspannen kunnen we beginnen aan ons volgende avontuur: Australië!

Eten: in Laos hebben we vaak het gerecht kip laap/lap/larp (ze schrijven het overal anders) met sticky (kleef) rijst op. De laap is een soort pittige salade met vlees of vis (traditioneel eten ze het met rauw vlees, maar gelukkig bereiden ze het voor de toeristen) die je met je handen eet met behulp van de sticky rijst. Dit is een soort sushi rijst die geserveerd wordt in een rieten mandje. Je pakt een ‘pluk' rijst, kneedt dit tot een soort kleine platte bal en pakt daarmee een beetje salade. Heerlijk met een fles Beerlao! (640 ml voor 1 euro, niet verkeerd toch?)

Drinken: Tessa drinkt Lao koffie! (voor degenen die het niet weten, Tessa lust geen koffie) Deze moet echter wel geserveerd worden met een zoete, dikke melk (sweet milk uit blik; het is eerder een soort zoete room). Als je maar genoeg van deze melk toevoegt aan de koffie, wordt het vanzelf een soort chocolademelk. Ja, dan lust Tessa het wel;)

Nieuw woord voor de Van Dale: visvellen. Tessa zag schubben op de grond liggen en kwam met dit briljante woord.

Raar: kerstliedjes horen, kerstversieringen en kerstbomen zien terwijl buiten de zon volop schijnt, het minimaal 25 graden is en we rondlopen in onze korte broek en t-shirt. Maar we kunnen er best aan wennen;)

Onze route: loopt niet zoals we dat van tevoren hadden bedacht. Na Tibet niet te hebben bezocht, hebben we ook Vietnam overgeslagen. Weer omdat we liever relaxed reizen dan gestresst. Daarnaast hebben we ook besloten om niet naar Bali te gaan, maar naar de Filipijnen.