Hallo daar aan de andere kant van de wereld! Zo voelt het wel, aangezien we 12 uur voorlopen op Nederland, het hier zomer is en bij jullie winter. En soms voelt het juist alsof we in Nederland zijn, het is hier zomer, maar dat betekent niet dat het heel warm is en het niet regent. Maar goed, we zijn in Nieuw-Zeeland en we genieten ervan!

PS: Als jullie de blog lezen zal het misschien lijken alsof we een Lord of the Rings tour aan het doen zijn. Dit is zeker niet zo, maar zoals iedereen weet die de films gezien heeft, zijn de opnames op mooie locaties gemaakt die het bezoeken zeker waard zijn.

Auckland

Wat ons het eerste opvalt is dat het 's avonds koud is! Onze eerste aankoop is voor beiden dan ook een dikke trui. De eerste dag doen we rustig aan. We lopen door Queens Street, de hoofdstraat. Het is een mix van modern uitziende gebouwen en historische gebouwen, bedrijfspanden, (veel) restaurants en winkels. Dicht bij de haven vinden we een Belgisch Biercafé en blijven daar (hoe verrassend) lekker lang zitten. Ook eten we hier mosselen, dat hebben we gemist. De mosselen hier zijn groter en de schelp meer groen. Ze smaken prima, maar de Zeeuwse mosselen zijn zeker lekkerder.

Auckland is gebouwd op een aantal (hopelijk) niet actieve vulkanen. Voor de stad liggen een paar eilanden, ook vulkanen. Een daarvan is Rangitoto en die hebben wij beklommen. Vulkaanlandschap is apart, de grond is zwart, maar er groeit ontzettend veel groen op. Ook zien we vallen staan voor possums (buidelratten). Wel gek, in Australië zijn de possums schattig, bijzonder en beschermd en in Nieuw-Zeeland zijn ze irritant en een plaag. En dat terwijl deze twee landen relatief dichtbij elkaar liggen.

Noorden van het Noordereiland

We rijden door een landschap van groene heuvels, schapen, koeien en boerderijen naar het noordwesten richting het Waipoua Kauri Forest. We wandelen naar een aantal zeer oude en grote kauri bomen, erg indrukwekkend. Vooral de boomstam is erg groot, zowel in lengte als breedte. De bomen zijn echter kwetsbaar, we mogen vooral de wortels niet aanraken. De kauri bomen produceren (hoe verrassend) kauri, een soort hars. De Maori gebruikten dit onder andere als kauwgom, jam;) Het bos zelf is een combinatie van jungle en woud. We zien varens, palmbomen en dennenbomen door elkaar terwijl we via slingerwegen onze weg vervolgen.

We slapen in een klein dorpje genaamd Omapere. Omapere ligt aan de zee en vanaf een rotspunt hebben we prachtige uitzichten over de baai. Na Omepere rijden we naar het westen naar Bay of Islands. Het schijnt geweldig te zijn om hier een boottocht te maken, maar we slaan over. We hebben recent nog prachtige eilanden gezien en we gaan ons geld besteden aan: duiken! We rijden naar Tutukaka (de plaatsnamen hier zijn echt briljant). Het dorpje stelt niet veel voor, maar vanuit de haven vertrekt de boot van de duikorganisatie naar The Poor Knights Island, volgens Jacques Cousteau een van de beste duikplekken ter wereld. Dit willen wij natuurlijk niet missen. Onderweg naar het eiland komen we nog een groepje dolfijnen tegen die even met de boot meezwemmen, echt leuk! Na ongeveer een uur varen komen we bij het eiland aan. Het water is erg helder en voor de boot zwemt een grote school trevally, een goed begin! Duikpak aan (een redelijk dikke, want het water is hier maar 18 graden, brrr), fles op, ademautomaat in en duiken maar! Onder water zien we een totaal andere natuur dan bij de Filipijnen. Er groeit hier veel kelp en we zien veel vissen die we nog niet eerder hebben gezien. Niet zo kleurrijk als in de Aziatische wateren, maar zeker niet minder mooi. Aan het einde van de eerste duik zien we nog een grote long-tailed stingray (volgens Erwin meer dan 2 meter breed), zelfs onze gids was onder de indruk. Cool! De tweede duik maken we in de Riko Riko Cave, waar we tijdens het duiken walvisbotten en een grote scorpion fish zien, wauw! Poor Knights Island is een beschermd eiland. Mensen mogen niet op het eiland komen en je moet een vergunning hebben om met de boot dichtbij te komen. Dit resulteert in een prachtig duikgebied en we zijn blij dat de Kiwi's het goed beschermen.

Na ons duikavontuur rijden we naar Rotorua. Onderweg bekijken we de Whangarei Falls, ook wel de Paris Hilton Falls genoemd, omdat ze zo vaak gefotografeerd worden. Het is inderdaad een mooie waterval, vooral vanwege de omgeving.

Zuiden van het Noordereiland

Rotorua staat bekend staat om thermale baden, geisers en kokende modderpoelen (ontstaan door de grote hoeveelheid vulkanen in dit gebied). Wij bezoeken Wai-O-Tapu, een soort reservaat voor de genoemde natuurverschijnselen. Omdat er vulkanen zijn, is hier veel zwavel en ruikt het heerlijk naar rotte eieren. Maar het reservaat is erg mooi. De poelen bevatten verschillende stoffen, waardoor het water en de grond steeds een andere kleur hebben. Dit varieert van oranje tot groen. Ook komt van het water veel stoom af, omdat het water vanwege de ondergrondse warmte erg heet is. Het is bijzonder en mooi tegelijk, de rotte eieren geur nemen we voor lief. De modderpoelen koken letterlijk, gaaf om te zien. Ook zien we nog een geiser water spuiten.

We vervolgen onze weg naar Matamata, een nietszeggend dorpje, behalve dan dat hier Hobbiton (Lord of the Rings) te vinden is. We hebben geluk dat Peter Jackson net de opnames van 2 nieuwe Hobbit films heeft afgerond, nu is de set nog erg mooi. We hebben echter geheimhouding moeten tekenen, wat betekent dat we pas na het uitbrengen van de tweede Hobbit film (december 2013) verhalen en foto's openbaar mogen maken. Dus nog even geduld a.u.b.

Een kleine vogelopvang is onze volgende stop. Hier hebben ze onder andere kiwi's. Erg grappig om dit nationale symbool eens in het echt te zien. Ze lijken een beetje uit verhouding, de lange snavel en een klein rond lichaam. Maar helaas ook hier geen foto's van, omdat het nachtdieren zijn en dus geen foto's gemaakt mochten worden.

We gaan naar de Glowworm Cave, wat een van de hoogtepunten van het Noordereiland moet zijn. Na een rondleiding door de grot met de zoveelste uitleg over stalactieten en stalagmieten bereiken we eindelijk het hoogtepunt. Vanaf hier mag niet gepraat worden en (ja, we vallen in herhaling) ook geen foto's worden gemaakt. We stappen in een bootje en via een touw trekt de gids ons de donkere tunnel in. Maar zoals jullie waarschijnlijk al vermoeden is de tunnel niet helemaal donker. Boven ons zitten duizenden glimwormen die eruit zien als klein lichtpuntjes. Het is net of we onder een sterrenhemel varen, maar dan zijn de sterren een beetje blauw. Echt prachtig!

Na al dit relaxte sightseeën is het tijd voor wat actie. We gaan in het Tongariro National Park de Tongariro Alpine Crossing wandelen, een eendaagse hike van 19,4 km door vulkanisch gebied. We warmen op door de dag ervoor een wandeling van 1,5 uur te maken naar de Taranaki Falls. Onderweg krijgen we al een indruk van de mooie natuur en zien we een drietal vulkanen, waaronder Mount Nguaruhoe, ook bekend als Mount Doom (uiteraard van Lord of the Rings). De weersvoorspelling voor morgen is goed, we hebben er zin in! De volgende ochtend begint met miezerig weer, maar in de loop van de ochtend zou het allemaal goed moeten komen. Samen met Abby en Carrin (NZ) en Helen en David (UK) beginnen we vol goede moed aan de wandeling. Maar zoals velen weten is het weer in de bergen onvoorspelbaar, helaas geldt dit ook voor vulkanen. Naarmate we hoger komen lijkt de regen alleen maar toe te nemen en de wolken steeds dikker. Als we het hoogste punt van de wandeling bereiken (1900 meter), zijn we nat (nou ja, onze waterdichte kleding dan) en zien we helemaal niets van wat een geweldig mooie omgeving zou moeten zijn. We kunnen zelfs de kraters niet zien, deze zitten vol met wolken. Balen!!! Wel zien we de Emerald Lakes, die een bijzondere groene kleur hebben. De laatste 2 uur lopen we onder de wolken en hebben we opeens weer uitzicht. We sluiten de dag af met biertjes in een soort après skibar (in de winter komen mensen hier om te skiën), dat hebben we zeker verdiend na zo'n wandeling.

De volgende dag is het nog steeds slecht weer en rijden we naar Wellington, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland. Onderweg maken we een wandeling in het Kaitoke Regional Park. Een mooi park, waar ook opnames voor Lord of the Rings zijn gemaakt (o.a. Rivendell, maar we weten allebei niet wat dit is).

Wellington

Onze eerste indruk van Wellington is dat het niet echt een stad is en zeker geen hoofdstad. Er is weinig hoogbouw en veel winkels, restaurants en bedrijven zijn in oude panden gevestigd. Het verkeer is er rustig. We vinden Wellington een leuke stad om rond te lopen. Een belangrijke straat is de Cuba Street, waar veel bars en restaurants zitten.

We bezoeken het bekendste museum van Nieuw-Zeeland, Te Papa. Het is een mooi museum, maar ook een beetje chaotisch. Er zijn verschillende exposities, zoals de oceaan, invloed van mens op de natuur en natuurlijk de Maori. Hierna gaan we naar de Weta Cave. Dit is een bedrijf dat expert is op het gebied van special effects in films. Ze hebben o.a. meegewerkt aan Lord of the Rings (hier zijn ze bekend door geworden), King Kong, District 9, Avatar en Narnia. Interessant om een indruk van de werkwijze van zo'n bedrijf te krijgen. We sluiten af met een bezoek aan Mount Victoria. Vanaf hier hebben we een mooi uitzicht over de stad, ondanks dat het bewolkt is. De berg bestaat uit een mooi park waar we een wandeling maken. Ook hier zijn opnames voor Lord of the Rings gemaakt.

Nep supporters

In Wellington is het enorm druk qua mensen. Het blijkt dat dit weekend een internationaal rugby toernooi wordt georganiseerd, genaamd Sevens (Nederland doet niet mee). De rugby wedstrijden duren 2 x 7 minuten met 7 spelers i.p.v. 15. Overal op straat zien we verklede mensen, wat blijkbaar bij het toernooi schijnt te horen. Het doet ons vooral aan carnaval denken. Wel grappig is dat groepjes mensen als hetzelfde verkleed gaan of hetzelfde thema hebben. Op zaterdagavond is de finale. We gaan op tijd naar een Ierse pub, zodat we nog plek hebben. De Ierse pub zit nog lang niet vol, mooi. Voor de finale worden nog een aantal wedstrijden gespeeld. Het valt ons op dat weinig mensen echt naar de wedstrijden kijken, misschien omdat Nieuw-Zeeland niet speelt. Ook de mensen die niet verkleed zijn, hebben geen zwarte shirts aan (zwart is de kleur van Nieuw-Zeeland, ze worden de ‘All Blacks' genoemd) of geen vlaggen bij zich of iets dergelijks. Ook heeft de pub gewoon muziek aanstaan en staat het geluid van de tv uit, zodat je geen commentaar hoort, vreemd. Om 21.30 begint de finale tussen Nieuw-Zeeland en Fiji. De finale duurt zowaar 2 x 10 minuten. Maar ook nu weinig enthousiasme van het publiek, al kijken er wel meer mensen. Pas na 2 minuten wordt de muziek uitgezet en hoor je het commentaar. Als Nieuw-Zeeland scoort, klinken er wel wat goedkeurende geluiden van mensen, maar het mag bijna geen juichen genoemd worden. Nieuw-Zeeland wint ruim. Maar zelfs na het eindsignaal geen uitzinnige reacties. De pub draait wel ‘We are the champions', maar weinig mensen zingen mee. Pas als een Iers bandje begint met het spelen van Ierse muziek, worden mensen enthousiast. Als we naar het hotel lopen, zien we ook geen blije fans op straat, alleen maar verklede mensen die bier drinken. We vinden het echt heel raar en vermoeden ook dat het toernooi een goed excuus is om je eens gek aan te kleden en vooral veel te drinken en dat rugby maar een bijzaak is.

Het Noordereiland doet ons vooral denken aan een grote boerderij, met (heel) veel grasland, schapen en koeien. Maar ook hebben we mooie en bijzondere natuur gezien. De Kiwi's hier zijn vriendelijk en houden van een praatje. Van veel mensen horen we dat het Zuidereiland mooier is. We zijn benieuwd!