Zo snel al een nieuw verhaal? Ja, want toen we het verhaal over het Noordereiland postten, waren we al een aantal dagen op het Zuidereiland. Omdat we de komende dagen een druk programma hebben, geven we alvast een update over onze eerste dagen op het Zuidereiland. 1 Verhaal over het Zuidereiland zou echt te lang worden.

Oostkust

Na een mooie overtocht met de ferry komen we aan op het Zuidereiland. Gelijk zien we verschil in de natuur. De groene grasheuvels zijn vervangen door hogere heuvels en bergen, begroeid met bomen of met niets. Maar de schapen en koeien zijn er nog steeds, evenals de eenzame boerderijen.

We zakken eerst af naar Kaikoura, dat aan de oostkust ligt. Onze weg verloopt van slingerwegen door de bergen naar slingerwegen langs de zee. Wat een verschil in omgeving kan er zitten binnen een aantal kilometers. Vlak voor Kaikoura parkeren we de auto langs de zee, want we hebben zeeleeuwen gespot! Ze liggen heerlijk op de rotsen (we vragen ons af hoe een rots lekker kan liggen) en trekken zich niets aan van alle mensen met hun grote camera's. Ook zijn er een aantal jonge zeeleeuwtjes, echt schattig.

Kaikoura is een van de grotere dorpen (meer dan 10 huizen) langs de oostkust. De zon schijnt, de wind waait, we horen de zee en meeuwen, alsof we aan het strand zijn. Maar als we ons omdraaien, zien we een complete bergketen. Echt bijzonder dat zo dicht bij de kust ook hoge bergen te zien zijn. Helaas is het bewolkt, anders hadden we waarschijnlijk ook nog besneeuwde bergtoppen gezien.

In Kaikoura gaan we mee met een vissersboot (een grote speedboot) om te gaan vissen (ja, zelfs Tessa gaat vissen). Samen met het pasgetrouwde UK stel Gina en Andy varen we de zee op. Voordat we de hengels mogen uitwerpen, haalt de visser eerst een visvuik boven. In deze vuik zitten crayfish (een soort kreeft zonder scharen), de lokale specialiteit hier. Niet veel later mogen we de hengels uitgooien. Het blijkt zeer makkelijk, omdat de reel (molen) automatisch is en de visser het aas al aan de haken (2 per hengel) heeft gedaan. De lijn gaat tot ruim 200 meter de zee in, het is echt diep hier! Al vrij snel hebben we beet en kan de lijn binnen gehaald worden (gaat ook automatisch, relaxed). Tessa heeft gelijk 2 vissen aan de haak, heel knap! (gelukkig haalt de visser de vissen van de haak;) Het zijn 2 soort oranje baarzen die we niet meer teruggooien, maar gebruikt zullen worden voor ons avondeten. Ook Erwin heeft 2 vissen gevangen. In een paar uur tijd vangen we aardig wat vis, echt cool! Tijdens het vissen had de visser een aantal crayfish bereid. Samen met een soja-wasabi saus was dit onze lunch, heerlijk! De visser fileerde ook de baarzen. De restjes gingen naar de meeuwen die ons al een tijdje volgden. Op een gegeven moment kwam ook een albatros wat restjes oppikken. Deze vogel ziet er echt machtig uit, een soort grote zeemeeuw (waarschijnlijk is de albatros nu beledigd). Op de terugweg vangen we nog een glimp op van de zeldzame Hector dolfijn en zwemt er een zeeleeuw. 's Avonds laten we met Gina en Andy onze vis bereiden bij een fish & chips shop, jammie! Ook hadden we nog een crayfish (levend) meegekregen. Deze hebben we eerst verdronken in zoet water (beetje vaag dat je een dier uit de zee moet verdrinken om het te doden) en daarna 7 minuten koken, het smaakte prima.

De volgende ochtend ging de wekker om 4.15, echt te vroeg. Maar niet voor niets, want we gaan met wilde dolfijnen zwemmen! Na een introductie en het aantrekken van onze wetsuits gaan we de boot op. Na ongeveer een half uur varen is een grote groep (ongeveer 200) Dusky dolfijnen gespot, daar gaan we naar toe! We moeten op de achterkant van de boot gaan zitten, zodat we gelijk het water in kunnen als de toeter gaat. De gidsen vertellen ons dat de dolfijnen geïnteresseerd blijven als je oogcontact met ze maakt en als je door je snorkel heen geluid maakt. De toeter gaat, we springen het water in. Heel even zien we weinig vanwege alle belletjes in het water, maar niet veel later zien we dolfijnen langs ons en onder ons door schieten. Iedereen begint als een idioot door hun snorkel geluid te maken, het klinkt echt hilarisch. Maar om zo tussen wilde dolfijnen te snorkelen is geweldig. Als je de aandacht van een dolfijn weet te trekken, dan gaat hij om je heen cirkelen, steeds sneller, alsof hij wil kijken of je hem bij kunt houden. Dit is echt een bijzondere ervaring. Omdat de dolfijnen wild zijn, zwemmen ze gewoon door. We moeten dan ook steeds na een paar minuten weer de boot op, zodat de boot weer voor de groep uit kan gaan varen en wij weer het water in kunnen om ze te bekijken. Het is echt een super ervaring!

Westkust

Na onze ‘dolphin encounter' rijden we richting de westkust van het Zuidereiland, naar het Abel Tasman National Park. De volgende dag nemen we een watertaxi naar Onetahuti Beach. Niet om een relaxed dagje aan het strand door te brengen, maar om een gedeelte van de Abel Tasman Coast Track te lopen. Het is bijzonder om in een woud te lopen, terwijl zich aan de rand van het bos de mooie blauwe zee bevindt, met prachtige baaien van licht zand. Af en toe brengt de route ons ook echt op het strand, heerlijk. We eindigen de route bij Anchorage en gaan weer met de watertaxi terug.

Na Abel Tasman rijden we naar Punakaiki, dat bekend is vanwege de Pancake Rocks. De Pancake Rocks zijn rotsen die vanuit de zee oprijzen, maar allerlei horizontale groeven hebben. We vinden ze minder bijzonder dan gedacht. We slapen in Hokitika. De volgende dag gaan we naar de Hokitika Gorge. Hier stroomt een turquoise rivier door de bergen, die een mooi contrast oplevert met de grijze rotsen en de groene bomen.

Onze volgende stop is de Franz Josef Glacier. We kunnen tot op ongeveer 100 meter van de gletsjer komen. Eigenlijk vinden we ook deze niet zo spectaculair, we zien minder ijs dan verwacht. Wellicht wordt de (kleine) teleurstelling ook veroorzaakt door de bewolking, waardoor we de besneeuwde bergtoppen niet zien. Het is wel apart om te bedenken dat de gletsjer op zo'n 10 kilometer van de zee ligt. Ook is het niet koud, in onze korte broek en t-short staan we naar een ijsmassa te kijken, ook wel apart.

De volgende ochtend zien we wel de besneeuwde bergtoppen, jeeh! We rijden we naar Okarito, waar we een stevige wandeling naar boven maken naar een uitkijkpunt. Hier is goed te zien hoe dicht de gletsjer bij de zee ligt.

Ook bezoeken we de Fox Glacier, hier komen we tot 200 meter van de gletsjer. Deze is wel indrukwekkend met z'n grote ijsmassa. Ook stroomt hier de rivier, die bestaat uit het smeltwater, veel sneller. Helaas is het nog steeds bewolkt. Het lijkt alsof 's ochtends de bewolking het minst erg is en in de loop van de dag steeds toeneemt. Maar goed, het zijn de bergen en het zou morgen zomaar anders kunnen zijn. Gelukkig blijven de wolken boven de bergen hangen en hebben wij lekker de zon op ons gezicht (wel insmeren, want je verbrand hier levend).

Na Fox Glacier rijden we naar Haast. Hier was het de bedoeling om een wandeling van 4 uur door het bos te maken. Helaas werd ons bij het informatiecentrum niet verteld dat het verstandig was om een lange broek te dragen. Wij begonnen vol goede moed met onze korte broeken aan de wandeling, maar na een uur gaven we het op. Langs het (smalle) pad stond het vol met een soort klein riet, dat net uitgebloeid was. Het riet heeft nu allerlei zaden die ze kwijt willen. Die zaden hebben plakkerige weerhaakjes. Als je er langs loopt, doet het zeer als ze aan je been plakken en vervolgens doet het ook zeer om ze van je been af te halen, omdat ze aan je huid en/of haar vastgeplakt zijn. Heel irritant. Op zich was de wandeling wel leuk. Het is geen pad dat vaak gelopen wordt, daarom moesten we een aantal keer een beetje klimmen en klauteren over bomen, door de modder lopen en beekjes oversteken. We besloten een korte wandeling naar een baai te maken. De baai was niet echt bijzonder en we werden ook nog aangevallen door tientallen zandvliegjes (ze steken gemeen en de bultjes jeuken enorm!). Snel gingen we terug en genoten van een warme douche.

Na al dat wandelen waren we toe aan iets anders en rijden naar Wanaka. Als we net op weg zijn, zien we een helikopter laag en dicht langs de weg vliegen. Onder de helikopter hangt een grote lading. Als we dichterbij komen, zien we dat het dode herten zijn! Ja, dat is ook een manier van veevervoer;)

De weg naar Wanaka is prachtig. We rijden langs grote, heldere meren omringt door bergen en kunnen ontzettend ver kijken zonder ook maar een stad te zien. In Wanaka zijn we naar Puzzling World geweest. Deze heeft rare 3D afbeeldingen, tekeningen waar je meerdere dingen in kunt zien en optische illusies. Ook was er een kamer met allerlei hoofden die je leken te volgen als je langsliep, vaag! Daarnaast hadden ze een kamer waarin als je van de ene kant naar de andere liep, het voor andere mensen leek alsof je groter of kleiner werd. De laatste kamer was het vreemdst. Je voelde dat je schuin liep en op de een of andere manier was je evenwichtsorgaan helemaal in de war. Er was een pooltafel die schuin stond, maar als je een bal over de tafel rolde, rolde deze naar het hoogste punt i.p.v. naar het laagste. Ook was er een schommel die niet recht naar beneden hing, maar schuin naar voren (en hij hing gewoon los) en er was water dat naar boven stroomde. Echt een bizarre kamer, vooral omdat je er eigenlijk zelf misselijk van werd (daar werd ook voor gewaarschuwd). We sloten af met een groot doolhof, waarbij we eerst in alle 4 de hoeken moesten zijn geweest, voordat we naar de uitgang mochten. Het vinden van de hoeken was geen probleem, maar om bij de uitgang te komen bleek best een uitdaging. Gelukkig vonden we deze na 30 minuten toch, anders hadden we daar misschien nu nog wel rondgelopen;)

We rijden van Wanaka naar Queenstown via een toeristische route. We slingeren door de bergen, echt geweldig! Ook stoppen we een aantal keer om van het uitzicht te genieten. Queenstown is een toeristische stad, dat mooi gelegen is aan Lake Wakatipu en tussen de bergen. We vinden het centrum op een groot skidorp lijken, echt gezellig. In de winter komen ze hier dan ook om te skiën. We lopen in ruim een uur naar de top van een berg, dat was best pittig! Vanaf de bergtop hebben we een fantastisch uitzicht over Queenstown.

En waar gaan wij het de komende tijd zo druk mee hebben? We gaan o.a. kajakken bij Milford Sound, om vervolgens 2 dagen later te beginnen aan een 4-daagse hike, de Routeburn Track. Helaas hebben we hier niet zoals in Nepal een porter, moeten we ook nog eens ons eigen eten meenemen en het allerergste: 3 dagen niet douchen, ieuwwwww!!! (Tessa speaking uiteraard) Maar goed, we hebben er zin in, de natuur schijnt prachtig te zijn. Jullie horen zeker nog een keer van ons.