Na 6 maanden reizen is het dan toch zover, onze laatste blog. Het is allemaal ontzettend snel gegaan, maar we hebben er van genoten. We hebben geen seconde spijt gehad van onze beslissing om te gaan, we zouden het zo weer doen. Maar we kijken ook uit naar onze terugkomst in Nederland, we missen onze familie, vrienden en huisje wel. Gelukkig heeft thuis komen dus ook zijn voordelen;)

Milford Sound

Na Queenstown rijden we door naar Te Anau, weer een stadje dat aan een meer licht, omringt door bergen. In Te Anau doen we alvast wat inkopen voor de track die we gaan doen, zoals wat heerlijke gevriesdroogde maaltijden en fleecetruien. Vervolgens rijden we over de Milford Sound Highway naar de uiterste punt. Onderweg stoppen we een aantal keer om van het uitzicht te genieten. Aan het begin van de weg bestaat het uitzicht nog uit vlakke velden met in de verte de groene fjorden, maar steeds dichter komen we bij de fjorden, totdat we uitzichten over de vallei en fjorden hebben. Prachtig! We hebben geluk dat we een droge, zonnige dag hebben, gemiddeld valt hier 7 meter (!) regen per jaar. Het is de 3^e natste plek op Aarde, met gemiddeld 240 natte dagen per jaar. Zo slecht hebben we het in Nederland dus niet;)

We gaan kajakken tussen de fjorden van Milford Sound. We krijgen een hele sexy outfit, bestaande uit gestreept thermo ondergoed, een lekkere dikke fleecetrui, kanariegele regenjas en natuurlijk een skirt, zodat we droog blijven in de kajak. Zie een foto van Tessa voor een impressie. Als we net in het water drijven, zien we van dicht bij een zeeleeuw. Hij heeft een vis gevangen en slaat hiermee op het water. Erg leuk om van zo dichtbij te zien. Ondanks dat het niet regent, waait het wel aardig. We moeten tegen de golven in kajakken, wat nog best zwaar is. Tessa zit voorin en vangt al het water op, ze is nu best blij met de outfit. Eerst kajakken we naar de Bowen Falls, waar we bijna onderliggen. Het is een mooie waterval. We kajakken langs de rand van de fjord, waar de wind wat minder sterk is. De fjorden zijn begroeid met bomen en struiken. Van de gids horen we dat de wortels van de bomen en struiken zich niet goed kunnen hechten, omdat de fjorden vooral uit rotsen bestaan. De wortels zijn dus vooral in elkaar gestrengeld en houden elkaar op de plaats. Bij slecht weer kan het voorkomen dat bomen losgerukt worden. Hierdoor ontstaat een heuse boomlawine, best indrukwekkend om te horen. Ook is ‘sound' geen goede naam. Een sound wordt gecreëerd door een rivier, een fjord door een gletsjer. Milford Sound heette echter al zo voordat ze hier achter kwamen. De Kiwi's hadden geen zin om alle kaarten etc. te wijzigen, dus lieten ze de naam Milford Sound bestaan. Het gebied heet echter Fiordland National Park, zodat je toch weet dat je je tussen de fjorden bevindt.

Tijdens het kajakken zien we nog meer zeeleeuwen. Ook zien we een klein zeeleeuw weesje, dat Erwin Hendrik noemt. Hendrik geeft ons een mooie demonstratie over hoe zeeleeuwen poepen op de rotsen, erg grappig om te zien. Op de terugweg zien we nog 2 zeeleeuwen die aan het springen en draaien zijn in het water. Dit schijnt goed te zijn voor hun spijsvertering. Het is voor ons in ieder geval leuk om te zien.

We gaan weer terug naar Queenstown om wat laatste dingen te huren en kopen voor de Routeburn Track. Er is die middag een Red Bull BMX wedstrijd gaande, daar zijn we natuurlijk wezen kijken. Het schijnt dat de top van de BMX wereld aanwezig is. Het is erg gaaf om te zien wat die (vooral jonge) gasten kunnen doen met zo'n klein BMX fietsje. Er waren er ook genoeg die vielen, maar gelukkig geen ernstige ongelukken.

Routeburn Track

Om 8.00 's ochtends verlaten we Queenstown. We zijn onderweg naar de Routeburn Shelter, ons startpunt van de Routeburn Track. De Routeburn Track is een van de Great Walks van Nieuw-Zeeland en is 32 km lang. De route loopt door Mount Aspiring National Park en Fiordland National Park. Er zijn mensen die deze in 1 dag doen (we zijn inderdaad hardlopers onderweg tegen gekomen, echt bizar), maar je kunt hem ook in 2, 3, 4 of zelfs 5 dagen doen. Wij hebben, op aanraden van het informatiecentrum, gekozen voor 4 dagen (3 nachten), zodat we nog wat ‘side tracks' kunnen doen. De weersvoorspellingen zijn redelijk, al kunnen we de laatste dagen wat regen verwachten. We hebben echter al eerder ondervonden dat het weer in de bergen niet te voorspellen is, dus we hopen dat dat nu positief voor ons uitwerkt.

De eerste dag lopen we door Mount Aspiring National Park. Het is droog en naarmate de ochtend vordert, klaart het steeds meer op en zien we steeds meer zon. We lopen langzaam omhoog door een bos. Veel dieren zijn hier niet, behalve kleine vogels en muizen (ook zijn er possums, maar dat zijn nachtdieren). Die kleine vogels zijn echter best territoriaal. Ze vliegen recht op je af, maar als ze vlakbij zijn kiezen ze toch een andere kant. Ook was er zelfs eentje die Erwins schoen aanviel! Toen de vogel het op Erwins been voorzien had, zijn we maar doorgelopen, die snavel kan best scherp zijn. We lunchen bij Routeburn Flats Hut, waar we heerlijk in de zon genieten van onze boterham met chocoladepasta, echt goed wandelvoedsel. De omgeving is prachtig, we hebben mooi uitzicht op een aantal bergen. Na de lunch lopen we een wat pittiger stuk omhoog en eindigen bij Routeburn Falls Hut, waar we de nacht doorbrengen. We hebben mooi uitzicht over de vallei. 's Avonds genieten we van onze eerste gevriesdroogde maaltijd, nasi goreng. Kokend water erbij, 10 minuten laten staan en je hebt een prima maaltijd.

We slapen in dorms (slaapzalen), wat we eigenlijk nog nooit gedaan hebben. Na 1 nacht weten we ook gelijk dat het goed is dat we dit nooit gedaan hebben. We zijn niet gewend aan zoveel mensen op 1 grote slaapkamer. 's Avonds is het nog prima te doen, vooral omdat wij een van de laatste waren die naar bed gingen;). Maar zodra 's ochtends de eerste wakker wordt en zich gaat aankleden en spullen pakken, is het gedaan met je rust. En het allerergste: snurkende mensen! Ze kunnen er niet veel aan doen, maar als je het zelfs door je oordoppen heen hoort is dat toch echt irritant. Maar goed, het is weer een nieuwe ervaring. Ons ontbijt is gevriesdroogde yoghurt met muesli en gedroogd fruit. Ook hier weer water bij, 10 minuten laten staan en klaar. Dit ontbijt vonden we eigenlijk erg lekker.

De tweede dag lopen we verder omhoog. Het begint miezerig, maar gelukkig zet de regen niet door en wordt het steeds droger. Hoe hoger we komen, hoe mooier het uitzicht wordt. We zien groene valleien met meren, echt geweldig! Als we Harris Saddle bereiken, verlaten we Mount Aspiring National Park en betreden we Fiordland National Park. Erwin beklimt nog de Conical Hill, een steile klim. Tessa besloot om even bij te komen. Erwin heeft mooi uitzicht vanaf de top, hij kan zelfs de Abel Tasman Zee zien. Als een ware sportman komt hij het laatste stuk hardlopend naar beneden (waarschijnlijk geïnspireerd door de hardlopers die we eerder hadden gezien). Als hij in een hut uitrust, komt het stoom van hem af.

Na de lunch lopen we door langs de bergwand met uitzicht over de Hollyford Vallei. Het weer is helemaal opgeklaard, echt fantastisch! Einde van de middag bereiken we MacKenzie Hut, onze slaapplaats. We zien MacKenzie Hut al vanaf de berg, maar de hut ligt beneneden aan een mooi meer. De weg naar beneden is langer dan we dachten en mentaal best zwaar. Maar uiteindelijk zijn we er toch, net op tijd voordat het gaat regenen (ongelofelijk hoe snel het weer kan veranderen). 's Avonds geeft hutranger Clive een grappige speech over de hut, wat hij heeft meegemaakt en de omgeving. De speech duurt ruim een uur. Vooral de Aussie's moeten het ontgelden, maar dit zijn ze wel gewend.

De derde dag doen we het rustig aan, het is niet zo lang naar Howden Hut, onze laatste stop. En dat blijkt een goede uitwerking te hebben. 's Ochtends giet het nog, maar als wij gaan lopen is dit overgegaan in miezer. We lopen door beech forest (helaas geen ‘beach' ;), dat wat weg heeft van een jungle. We lopen langs Earland Falls, een indrukwekkende waterval. Rond lunchtijd komen we aan bij Howden Hut. Omdat het weer goed is, besluiten we naar de Key Summit te lopen. Vanaf hier hebben we wederom weer prachtige uitzichten. Wat minder mooi is, is dat bij Howden Hut het aantal zandvliegjes er groot is. Gelukkig hebben we anti-insecten spray bij ons. Maar de vliegjes zijn niet zomaar weg, zodra ze een stuk huid vinden dat niet beschermd is, prikken ze alsnog. De prikken zijn niet zo erg, maar de jeuk daarna is vreselijk. We hebben liever muggenbulten. Maar gelukkig hebben we ook voor de jeuk een goedje bij ons.

De laatste dag is ook een rustige dag, We lopen een stuk(je) van de Caples Track en genieten van de zon. Het laatste stuk van de Routeburn Track is makkelijk, alleen maar naar beneden. Op tijd voor onze bus komen we aan bij het eindpunt, The Divide. Na een lange rit zijn komen we weer terug in Queenstown, waar we na 3 dagen eindelijk weer kunnen genieten van een warme douche! We vonden de Routeburn Track super om te doen en hebben geweldig weer gehad, in tegenstelling tot de weersvoorspellingen. Het was een mooie ervaring, zelf je spullen en eten meenemen, slapen in dorms, genieten van de mooie natuur en veel mensen (vooral Amerikanen., Australiërs en Israëliërs) spreken. We hopen zoiets zeker vaker te gaan doen.

Otago Peninsula

Na Queenstown rijden we naar Otago Peninsula, een schiereiland vlak bij Dunedin. Onderweg regent het erg hard, niet normaal. We zijn blij dat we de Routeburn Track al gelopen hebben. Otago Peninsula is o.a. bekend vanwege de zeldzame yello-eyed pinguin en een kolonie albatrossen die hier leven. Op aanraden van een Nederlands stel gaan we een tour doen met een 8-wheel drive. We rijden door beschermd natuurgebied, waar geen mensen mogen komen. Dit natuurgebied ligt op de punt van het schiereiland. Het is erg mooi om te zien. Ook staan we letterlijk aan de andere kant van de wereld, omdat we op 1 van de 4 hoeken van de wereld staan, volgens Captain Cook althans. We zien veel vogels en zeeleeuwen. Ook zien we van een afstand de yellow-eyed pinguins, ze zijn best groot!. Tenslotte zien we een wat kleinere pinguïn soort met kleintjes, erg schattig.

Christchurch

Op onze laatste dag in Nieuw-Zeeland rijden we naar Christchurch. In de stad zien we veel herstelwerkzaamheden als gevolg van de aardbeving vorig jaar. Ook merken me dat onze navigatie niet geüpdate is. Omdat onze vlucht pas laat vertrekt, besluiten we naar de bios te gaan. De bios die in de navigatie staat, bestaat echter niet meer als gevolg van de aardbeving. Gelukkig kan een man ons naar een andere bioscoop wijzen. We zien verder niet veel van Christchurch.

Einde

Onze allerlaatste stop van de reis is Kuala Lumpur. Hier brengen we een weekend door in een veel te grote hotelkamer voordat we terug gaan naar Nederland. In Kuala Lumpur doen we niet veel. We zijn hier vorig jaar al geweest en hebben geen zin om ons uit te putten met (nog meer) sightseeing.

Afgelopen 6 maanden waren geweldig. We vragen elkaar of we het anders hadden willen doen, maar voor beiden is het antwoord nee. De enige echte teleurstellingen waren het niet zien van de walvishaaien in Donsol, Filippijnen, maar we wisten dat dat een gok was. Een andere teleurstelling was het slechte weer tijdens de Tongariro Alpine Crossing op het Noordereiland van Nieuw-Zeeland. Maar hier doe je niets aan en het was slechts 1 dag. De hele week was het weer in die omgeving niet goed, dus het had niet veel uitgemaakt als we een paar dagen eerder of later hadden gegaan. Onze reis bestaat gelukkig uit veel hoogtepunten. Als we er over praten komen er steeds meer dingen naar boven en wordt de keuze voor een top 5 lastig, maar we proberen het toch:

Erwins top 5:

1. Thorung La Pas, Nepal

2. Sydney

3. Rijstvelden in Yuanyang, China

4. Routeburn Track, Nieuw-Zeeland

5. Muang Ngoi Neua, Laos

Tessa's top 5:

1. Bereiken van de Thorung La Pas, Nepal (Annapurna Circuit)

2. New Year's Eve in Sydney, Australië

3. Muang Ngoi Neua, Laos

4. Rijstvelden bij Yuanyang, China

5. Routeburn Track, Nieuw-Zeeland

Maar ook de Great Ocean Road in Australië, het duiken in de Filippijnen, ziplinen in Laos, Angkor Watt in Cambodja en de bezienswaardigheden in Beijing zijn hoogtepunten. En niet te vergeten al het lekkere eten dat we op hebben, de verschillende mensen die we hebben ontmoet en de rare situaties door cultuurverschillen (met name in China). Daarnaast zijn we ook geraakt door de geschiedenis en de gevolgen daarvan voor het heden van Cambodja en Laos, waar we helemaal niet (goed) van op de hoogte waren.

Al met al was onze reis gewoon een fantastische ervaring, die we de rest van ons leven niet zullen vergeten. We hebben ruim 13.000 (!) foto's gemaakt, dus we hebben thuis nog wat te doen;) We waren ook erg blij met alle reacties uit Nederland op onze verhalen, het doet je goed te weten dat mensen aan je denken. Maar nu nog 1 nachtje slapen en dan op naar huis! Tot snel allemaal!