Take it easy!!

We kunnen niet geloven dat we al weer 2 maanden aan het reizen zijn, de tijd gaat zo snel! Gelukkig hebben we nog 4 maanden te gaan, want het reizen verveelt zeker nog niet.

Vanuit een hostel dat 20 meter van het strand ligt (Sihanoukville, Cambodja), geven we deze update van onze reis:D. Iets minder heftig dan vorige keer, maar we kunnen geen bergen blijven beklimmen.

Kathmandu, Nepal

Vanuit Kathmandu hebben we een dagtocht naar Bakthapur gemaakt. Het centrum van Bakthapur is grotendeels nog zoals het in de Middeleeuwen was (althans, dat zeggen ze. Wij hebben onze twijfels). Fijn aan het centrum was dat er geen auto's mogen rijden, heerlijk rustig. Scooters en motors rijden er wel, maar veel minder dan in Kathmandu. Ook Bakthapur heeft een Durbar Square, dat veel mooier is dan die in Kathmandu. De tempels zijn beter onderhouden, er is vrijwel geen rotzooi en veel minder commerciële kraampjes.

Onze laatste dag in Nepal hebben we besteed door in een Ierse pub de halve finale van het wereldkampioenschap rugby te kijken. De wedstrijd was Australië tegen Nieuw-Zeeland. Dit op uitnodiging van Dylan (een van de Australiërs die we bij Tiger Leaping Gorge hadden ontmoet en toevallig in Kathmandu weer tegen kwamen). Rugby is best leuk om naar te kijken (voetballers zijn mietjes) en we snappen nu in ieder geval een paar basis spelregels. Wel vreemd vonden we dat geen van de aanwezige Aussies of Kiwi's ook maar iets aan had of bij zich had waar aan je kon zien voor welk land ze waren. Ook werd er heel bescheiden geklapt als er gescoord werd. Terwijl volgens Dylan rugby in Australië best populair is en in Nieuw-Zeeland super populair. Je weet natuurlijk nooit zeker of jouw land in de halve finale komt, maar we denken dat Nederlanders toch voor de zekerheid iets oranjes bij zich zouden hebben. Volgens verwachting won Nieuw-Zeeland met ruime cijfers.

Hong Kong

De volgende ochtend vroeg arriveerden we in Hong Kong. Wat heerlijk dat het verkeer zich hier wel aan de verkeersregels houdt en dat alles goed aangegeven staat. We hadden al gehoord van de piepkleine kamers die ze in de hostels verhuren, maar met ongeveer 2 m2 vrije bewegingsruimte vonden we onze kamer nog best oké. En het feit dat Erwin niet languit op bed kon liggen namen we ook voor lief, want we waren in Hong Kong! We hebben door wijken met hoge gebouwen en dure winkels gelopen en door wijken met allerlei kraampjes met vlees, vis, groenten, fruit, kleding en huishoudelijke artikelen, veel afwisseling dus. Ook bij de mensen op straat is veel afwisseling te zien. De een loopt volgens de laatste mode, de ander interesseert mode niet en weer een ander is wel helemaal gestyled, maar op een hele bijzondere manier.

In Nederland kunnen ze een voorbeeld nemen aan de OV chipkaart van Hong Kong (Octopus card). Deze werkt namelijk wel gewoon in vrijwel iedere vorm van openbaar vervoer. Een man wist ons zelfs te vertellen dat Nederlanders het systeem in Hong Kong hebben geïnstalleerd... Je kunt er zelfs in winkels mee betalen en punten sparen. Ook kun je het gebruiken voor toeristische attracties. Wij zijn er mee naar Victoria Peak geweest. Je gaat dan met een tram redelijk steil de berg op en vervolgens heb je een mooi uitzicht over de stad. Wat ons opviel is dat er veel groepjes westers uitziende vrouwen met jonge kinderen waren. Vaak zijn een aantal van deze vrouwen ook nog zwanger. We hadden niet echt een mening over ‘expat vrouwen', maar een vooroordeel wordt zo wel heel gemakkelijk gevormd. Een positief punt is dat we geen nanny's hebben kunnen ontdekken.

Ook hebben we de ‘Symphony of Lights' bekeken. Iedere avond om 8 uur wordt er op een aantal gebouwen langs de rivier een lichtshow op muziek afgespeeld. Omdat veel mensen er enthousiast over waren, waren onze verwachtingen hoog gespannen. Helaas bleek het iets minder indrukwekkend dan verwacht, maar wel leuk om een keer gezien te hebben.

Een wens van Erwin is in Hong Kong in vervulling gegaan, hij heeft zijn 4^e Disney Park bezocht! (en Tessa vond het ook wel leuk om er heen te gaan) Disney Hong Kong is klein, maar ze hebben er wel wat van gemaakt. Ook zijn er een aantal attracties dat Disney Parijs niet heeft, zoals een Winnie de Pooh attractie, een toffe 3D show en een mooi gemaakte boottocht door Adventureland (die mede leuk was doordat de ‘kapitein' heel erg zijn best deed). Daarnaast heeft Erwin in Hong Kong de lekkerste spare ribs ooit op (gemaakt met o.a. Jack Daniels, dus dat verklaart een hoop), dus dat was een mooie avond voor hem.

Verder hebben we nog de Tian Tan Buddha bezocht. Met een gondel (we hadden wintersport flashbacks) ga je naar een bergtop waar het Boeddhabeeld staat. Nou ja, eigenlijk zit, want het is het grootste zittende Boeddhabeeld ter wereld. Via 260 treden kon je naar het beeld lopen (helaas zette de gondel je niet naast het beeld af, uiteraard moest er eerst door een winkelstraat gelopen worden).

En natuurlijk hebben we geshopt in Hong Kong. Dat was zeker nodig, omdat onze kleding (met name shirts) na de trekking in Nepal niet zo mooi meer waren. Helaas hebben we in Hong Kong vooral rustig aan moeten doen (de enige spannende attractie in Disney Hong Kong was Space Mountain, dus dat was prima), omdat we ons afwisselend niet goed voelden. Toen we van Hong Kong naar China gingen, is Erwin er zelfs door de Chinese gezondheidsinspectie uitgepikt, omdat ze op warmtecamera's hadden gezien dat hij verhoging had. En China wil geen mensen met een besmettelijke ziekte het land in hebben. Gelukkig had Erwin slechts een beetje verhoging en verder geen rare symptomen (niet die de Chinezen konden ontdekken in ieder geval), waardoor we China wel in mochten.

Guilin, China

De details over hoe we in Guilin terecht zijn gekomen besparen we jullie, maar geloof ons dat we blij waren toen we op ons bed in het hostel lagen (het heeft te maken met vage taxichauffeurs die als een idioot reden). Guilin is voor Chinezen de ultieme vakantiebestemming in eigen land (een soort Renesse dus;). En het was zeker toeristisch, een heel ander China dan we tot nu toe hadden gezien. Helaas bleven we ons niet zo goed voelen, waardoor we niet echt veel gedaan hebben (behalve slenteren door de hoofdstraat en op terrasjes zitten). Wel zijn we naar het ‘Seven Stars Park' geweest, waar we een interessante attractie voor kinderen tegenkwamen: karpers voeren. Men neme een zwembad/vijver met veel (uitgehongerde) karpers. Zorg voor een lange stok. Aan het uiteinde van deze stok wordt een babyflesje gebonden. In het flesje wordt een voor karpers lekkere vloeistof gedaan. Het kind houdt de stok net boven het water en de karpers kunnen uit het flesje drinken. Echt bizar. De karpers vechten om de flesjes en je hoort ze soppende geluiden maken als ze uit het flesje drinken. We denken erover deze attractie ook in Nederland te openen, het wordt ongetwijfeld een succes;).

Het ‘Seven Stars Park' heeft ook een ‘Seven Stars Cave (Chinezen zijn goed in originele namen)'. Om deze grot in te mogen, moesten we verplicht mee met een gids. Juist, een Chinese gids die geen Engels spreekt. Gelukkig hebben we in Nederland en België ook al wat grotten bezocht, zodat we de kennis over stalactieten en stalagmieten niet gemist hebben. Wat ze wel leuk hadden gedaan, is dat ze de grot met verschillende kleuren licht hadden verlicht, in plaats van het saaie gele licht dat in veel grotten wordt gebruikt. Hierdoor zie je af en toe hele bijzondere rotsformaties. Wel was er uiteraard halverwege de tour een kraampje waar je souvenirs kon kopen. We hebben medelijden met de medewerker die daar de hele dag in de grot mag staan.

Yangshuo, China

Met een bamboeboot zijn we van Guilin naar Yangshuo gevaren. Je vaart over de Li River, die omringd wordt door karstbergen. De omgeving is erg mooi! Helaas voor ons scheen de zon niet en was het een beetje mistig, waardoor we geen helder zicht hadden, anders had de omgeving vast nog meer indruk gemaakt.

Als Guilin al toeristisch was, dan is Yangshuo dat helemaal. Echt niet normaal hoeveel toeristen hier rondlopen. Maar iedereen komt naar Yangshuo voor de omgeving. Ook wij hebben een fiets gehuurd en de omgeving van de Yulong River verkend, ook omgeven door karstbergen. We zijn naar Moon Hill gefietst, waar we via 800 treden bij de Moon Hill zelf aankwamen. Omdat we beiden nog steeds niet helemaal fit zijn, was dit best een uitdaging (volgens ons zijn onze lichamen de opgedane conditie in Nepal helaas weer kwijt), maar het uitzicht was het zeker waard! Wel waren we daar tegelijk met een lading Nederlanders die met Djoser een rondreis aan het maken waren, erg vreemd om opeens overal om je heen Nederlands te horen.

In Yangshuo zijn we ook nog naar een food market geweest. De Lonely Planet had al gewaarschuwd dat het niet voor degenen met een zwakke maag was. We begonnen bij de groenten-, fruit- en kruidenafdeling. Dat zag er allemaal prima uit, enige vreemde waren een aantal courgettes van ruim een meter lang. Vervolgens kwamen we op de vlees- en visafdeling. Nu begrijpen we de waarschuwing (degenen met een zwakke maag kunnen dit stuk beter overslaan). We zien afgehakte geitenhoofden, we zien hoe een (dood) konijn in het vuur wordt gehouden om de vacht er af te schroeien, we zien allerlei ingewanden, vissenkoppen, dode eenden, kippen en ook nog een afgehakt hertenhoofd en een (dode) hond aan een vleeshaak. Daarnaast zien we ook levende dieren in veel te kleine kooitjes, wachtend totdat iemand ze komt kopen. Echt bizar om tussendoor te lopen.

Guangzhou, China

Via Guilin zijn we doorgereisd naar Guangzhou, een van China's grote steden. Ook in Guangzhou hebben we niet veel gedaan. Het meest spannende en interessante was het ziekenhuisbezoek voor Erwin, omdat zijn keel erg dicht zat en pijnlijk was. Eerst ga je naar een balie om je te laten registreren voor ongeveer 1 euro (ipv Boudestijn heet Erwin nu Boudehuys van zijn achternaam. Tessa had blijkbaar te slordig geschreven). Vervolgens werden we, met Erwins lege dossier en een briefje, naar de KNO-afdeling gestuurd. Een verpleegkundige bracht ons naar de wachtruimte en gaf het briefje in een kamer aan een arts. Vreemd is dat de deur van de spreekkamers gewoon openstaan, dus je kunt naar binnen kijken en er zijn Chinezen die gewoon naar binnen lopen als een arts met iemand anders bezig is (deze mensen worden vervolgens net zo hard weer weggestuurd). Na ongeveer 10 minuten werd via een microfoon ‘Boudehuys' omgeroepen. Gelukkig sprak de KNO-arts Engels, hoera! Toen de arts voor het eerst in Erwins keel keek, zei hij ‘Oh my god'. Dat was erg geruststellend... Maar het bleek dat Erwins keel op 2 plaatsen acuut ontstoken was. De arts vulde het dossier in, samen met de medicatie (3 soorten) die Erwin zou moeten slikken. Ook tekende hij nog een keel en gaf aan waar het ontstoken was. Vervolgens moesten we eerst het consult en de medicijnen bij een kassa betalen. Tessa stond al klaar met de visa, maar het bleek dat het consult en de medicatie bij elkaar omgerekend nog geen 20 euro kostte! (en dat op een zondag) Dat hadden we nog wel contant. Na de betaling kregen we een briefje waarmee we vervolgens weer de medicatie konden ophalen. Tenslotte naar de ziekenhuisapotheek om de medicijnen op te halen, een tas vol. Erwins dossier mochten we gewoon meenemen, dus we hebben een mooi souvenir dat ons aan Guangzhou zal herinneren.

Tessa heeft in Guangzhou nog het ‘Masoleum of the Nanyue king' bezocht. Dit was een (lege) graftombe en museum in een. Het zou een van de hoogtepunten van Guangzhou moeten zijn, maar dit viel helaas een beetje tegen.

De medicatie die Erwin had gekregen werkt als een dolle. We willen niet weten wat hij heeft geslikt, maar we zijn blij dat na een dag Erwin zich al veel beter voelde. Afgelopen tijd hebben we het dus rustig aan gedaan, misschien was de trekking in Nepal toch zwaarder voor ons dan we dachten. En wat ook jammer is, is dat we weinig Chinese specialiteiten hebben gegeten. Als je je niet goed voelt, heb je weinig zin om onbekende (zeer gekruide) dingen te eten. Maar gelukkig voelen we ons allebei weer goed en kunnen we Cambodja gaan ontdekken! (na eerst een paar dagen gerelaxed te hebben aan het strand;)

Back to nature!!

Zo, het werd wel weer eens tijd voor een update! We hebben veel gedaan afgelopen weken, hopelijk wordt de blog niet al te lang (maar we beloven niks).

Tiger Leaping Gorge

Vanuit Lijiang zijn we met de bus naar het startpunt van de Tiger Leaping Gorge gereden. Helaas was dit geen ritje van een uur, eerder van zes uur. Dit werd mede veroorzaakt door een combinatie van: een weg door de bergen die net breed genoeg is voor 2 auto's, langs deze weg een aantal toeristische bezienswaardigheden zonder parkeerplaats voor alle auto's en bussen, een dorpje (aantal huizen langs de rand van de weg) waar een markt gehouden werd en het ontbreken van verkeersregels. Hierdoor kwam het voor dat als er een opstopping was (waardoor er aan beide kanten een file ontstond), de kant die het eerste kon gaan rijden bleef rijden totdat alle auto's, bussen en vrachtwagens van die kant erlangs waren gereden. Dus als je pech had, stond je gerust een half uur stil om te wachten totdat al het verkeer van de andere kant voorbij was. Fantastische ervaring!

Maar goed, na een welverdiende lunch gestart aan de hike, samen met de Australiërs Dylan en Adam. De omgeving was prachtig! Wel apart was dat op een aantal punten er Chinese kraampjes waren die geld vroegen als je een foto van het uitzicht ging maken. Dit omdat zij aan de rand van de weg bijv. een houten hekje hadden gemaakt (zodat je niet naar beneden zou vallen) en dat hekje moest uiteraard terugverdiend en onderhouden worden. Het was niet veel geld dat ze vroegen, dus we betaalden maar, al heeft Erwin een keer bijna ruzie gemaakt met zo'n vrouwtje (meestal zaten de kraampjes net om de hoek. Dan had je de foto van het uitzicht al gemaakt en dan pas kwamen ze vragen om geld. Heel slim). Ook werden we continu gevolgd door een man met een ezel. De man hoopte dat een van ons zou bezwijken en hem zou smeken om of de rugzak of de persoon zelf via de ezel naar boven te brengen. Uiteraard hebben we hier geen gebruik van gemaakt.

Bijna aan het einde van de eerste dag hiken moesten we de gevreesde '28 bends' lopen. Dit is een steile weg omhoog, met uiteraard 28 bochten. De zon scheen volop, dus het was best uitputtend. De warme douche en het diner in het hostel waren meer dan verdiend! Gek is dat de kamers en het eten in de hostels in de bergen goedkoper zijn dan in de stad. Dat zouden ze in de wintersportgebieden ook eens moeten toepassen...;)

Op dag twee van de hike sloot het Duitse stel George en Elli bij ons aan. Zo liepen we met z'n zessen naar het einde van de hike, de rots in de rivier waarvan wordt gezegd dat een tijger deze rots heeft gebruikt om over de ruige rivier heen te springen (vandaar de naam Tiger Leaping Gorge). We dachten dat we met de '28 bends' het moeilijkste gedeelte van de hike gehad hadden, helaas bleek dit niet zo te zijn. De afdaling naar de rand van de rivier was erg steil. We zagen allemaal mensen met soort ontplofte gezichten naar boven komen, rustend na iedere twee stappen die ze deden. Ook werd er veel gebruikt gemaakt van de ezels om naar boven te komen. Dat is een fijn vooruitzicht voor de weg terug omhoog (en we betaalden er ook nog voor om naar beneden te gaan...). Maar goed, eerst naar beneden. Na een lange en vermoeiende afdaling bereikten we de rivier. Echt geweldig! We hadden mooi uitzicht tussen de twee bergwanden en het geluid van een wilde, kolkende rivier is overweldigend. En ons geluk was dat er vanaf dat een punt een andere weg omhoog was naar het hostel waar we wilden blijven slapen. Veel erger dan de weg naar beneden kon die niet zijn, dus we vervolgenden de andere weg. En het was een goede keuze, de weg omhoog was nog steeds zwaar (vooral vanwege de warmte), maar minder zwaar dan de andere weg. In het hostel hebben we het einde van de hike gevierd met een heerlijk koud biertje!

Terug in Lijiang (na een busrit waar we weer in een aantal files hebben gestaan) besloten we onszelf te belonen met gefrituurde libelle. Dat smaakte nog best goed. Doordat de libelle gefrituurd was, had je eigenlijk niet eens door dat je een insect aan het eten was, het was vooral heel krokant.

Chengdu - panda's

Via Lijiang zijn we naar Chengdu gevlogen. Hier konden we helaas maar een dag blijven, omdat alle vluchten naar Kathmandu al vol zaten. Die ene dag hebben we besteed door 's ochtends met Joep en Lenneke (jaja, Nederlanders) het Panda Center te bezoeken. Hier worden panda's in gevangenschap gehouden (het was een soort dierentuin met alleen panda's) om zo te zorgen voor nageslacht. Panda's zijn erg luie dieren, ze eten of slapen. Maar we hebben panda's gezien, echt gaaf! Ook baby panda's die in couveuses werden gehouden, erg schattig. 's Middags hebben we de Wenshu Tempel bezocht. In Chengdu hebben we ook een briljante aankoop gedaan: een soort bidon met een filter. Zo kan je theeblaadjes en heet water in de bidon doen en door de filter drink je alleen de thee (en stik je niet in de theeblaadjes). Zo heb je onderweg altijd een lekker theetje bij je.

Nepal - Kathmandu

De volgende dag met het vliegtuig direct naar Kathmandu, althans dat dachten we. Na de landing en een aantal security checks viel het ons op dat er nog erg veel Chinese tekst op het vliegveld was. We waren nu toch in Nepal? Op een gegeven moment kregen we weer boarding tickets, dat vonden we helemaal vreemd, waren we dan echt niet in Kathmandu? Na eens goed rondgekeken te hebben, bleken we op het vliegveld van Lhasa te zijn! Toch nog even in Tibet! Na bestudering van onze originele vliegtickets bleek er in het klein en grijs '1 stopover' te staan. Mysterie opgelost, maar we voelden ons toch wel even verward. Van Lhasa vlogen we dus naar Kathmandu. Bonus was dat deze vlucht vrijwel over de Mount Everest vloog. Hoewel het bewolkt was, hebben we toch de top gezien!

In Kathmandu hadden we even een shock. Het verkeer is hier zo ontzettend chaotisch en druk, China was er nog rustig en geordend bij. Ook rijden ze in Nepal links, daar moesten we even aan wennen. Maar auto's, scooters, motors, tuktuks, het rijdt allemaal door elkaar en iedereen toetert. Maar goed, we hebben wel wat geleerd in China, dus we trokken ons nergens wat van aan en volgden gewoon onze eigen weg. In Kathmandu hebben we Durbar Square bezocht, een plein met veel tempels. Helaas was het niet zo indrukwekkend als gedacht. De omgeving is vies (Nepalezen gebruiken de straat als afvalbak) en staan er overal kraampjes die toeristische prullaria verkochten. Ook worden de tempels niet goed onderhouden. Erg jammer. In Nepal lijken er meer Indiase invloeden te zijn dan Chinese. Echter, omdat we nog nooit in India geweest zijn, durven we dit niet met zekerheid te zeggen. Mooi is wel dat in Nepal mensen met verschillende religies prima samen kunnen leven, ze respecteren elkaar.

Annapurna Circuit Trek

Vanuit Kathmandu gingen we met onze gids, Dipendra, en porter (drager) Binod op weg naar Besisahar, de start van onze 10 daagse trek: Annapurna Circuit. Bij ons voegde zich de Amerikaanse Kristina en haar porter Prakasz, we zouden dus met z'n zessen de trek gaan doen. Gelukkig bleek Kristina erg aardig en relaxed, geen probleem om de komende dagen met haar op te trekken. De dagen van de trek zagen er meestal als volgt uit: 6.30 op, 7.00 ontbijt, 7.45 start wandelen, lunch tussen 12.00 en 14.00, 19.00 avondeten en rond 21.00 slapen (ja echt, je bent echt kapot na zo'n dag). Vaak arriveerden we bij ons eindpunt rond lunchtijd en vrijwel altijd voor 15.00. De omgeving van het Annapurna gebergte is erg erg mooi. We startten in Besisahar op ongeveer 760 meter hoogte, waar het vooral nog groen en nat was. Vaak hebben we stroompjes moeten oversteken via de stenen die uitstaken, niet altijd even gemakkelijk. We hebben zelfs een aantal keer een waterval moeten doorkruisen, waar je de stenen niet goed zag omdat ze onder water lagen. Met wat hulp van de porters voor de dames en onze geweldige Gore-Tex hiking schoenen was dit gelukkig geen probleem. Gedurende de dagen stegen we steeds meer, waardoor het landschap van groen en nat steeds meer veranderde naar minder groen en droog. Ook werden de pieken van de bergen steeds duidelijker zichtbaar en zagen we zelfs sneeuw! Onderweg hebben we apen, koeien, yaks en geiten gezien. Ook veel ezels, maar die werden voor transport van goederen gebruikt. Daarnaast kon je ook de cultuur en de mensen zien veranderen naar mate we hoger kwamen. Het ging van Nepalese cultuur steeds meer richting Tibetaanse cultuur. Het uiterlijk van de mensen veranderde en we kwamen steeds meer Tibetaanse teksten, tempels en ‘prayer wheels' tegen. Dus zonder dat we Tibet bezocht hebben, toch nog wat van de cultuur meegekregen. Ook aan de ademhaling konden we merken dat we steeds hoger kwamen. Vlakke paden en paden naar beneden waren geen probleem (behalve als het pad naar beneden steil was), maar bij de paden omhoog werd onze ademhaling steeds sneller en korter, totdat je op een gegeven moment echt even moest rusten om weer op adem te komen. Erwin had hier minder last van dan Tessa, maar toch moest ook hij soms even bijkomen.

Op 4 oktober was het dan toch echt zo ver: deze dag stond de Thorung La pas op het programma. We startten vanuit Thorung Phedi, dat op 4450 meter ligt. Om 4.45 vertrokken we omhoog, helemaal dik ingepakt. Heel gaaf om in het donker allemaal kleine lichtjes naar boven te zien bewegen. Ook de sterrenhemel was erg mooi. Na ruim een uur steil omhoog klimmen bereikten we High Camp, dat op 4850 meter ligt. Eerste hindernis gehaald! Vervolgens stegen we langzaam maar gestaag richting de Thorung La pas. En uiteindelijk, na acht dagen buffelen in de bergen vierden we om 9.00 dat we op 5416 meter hoogte de Thorung La pas hadden bereikt! Het was echt helemaal geweldig! Het uitzicht op de omringende bergen was fenomenaal, we hadden een strakblauwe lucht. Maar het gevoel dat je de pas hebt bereikt, een van de hoogste (in ieder geval de breedste) passen van de wereld, dat is niet te beschrijven. Na een aantal fotosessies moesten we beginnen aan een lange afdaling, wat een ook uitdaging was. Moe, maar meer dan voldaan bereikten we om 13.00 Muktinath, dat op 3800 meter ligt. Hier konden we ook eindelijk weer genieten van een warme douche, de afgelopen drie dagen was er of geen douche of alleen een koude douche (we denken dat we heerlijk geroken hebben).

De tea houses waar we onderweg hebben geslapen, waren beter dan we hadden verwacht. Vaak stonden er twee bedden in een houten kamertje en was het toilet en de douche in een houten hokje buiten, maar het was schoon en vaak ook nog een warme douche. De bedden hadden meestal alleen een matras en een laken, dus we waren blij dat we dikke slaapzakken bij ons hadden (geleend van het reisbureautje, net als onze dikke dons jassen). Ook hadden we altijd keuze met het eten en nog veel keuze ook. Het eten werd vers bereid, wat soms betekende dat je anderhalf uur op je eten moest wachten. Maar dat was nooit een probleem. Ook had onze gids, toen we als enige in een klein hotel zaten, een kip gekocht voor de bewoners (vanwege het Dasain festival). Deze kip werd snel geslacht, ontleed en binnen een half uur stond een heerlijke kip curry op tafel. Wij kregen ook wat kip en het was heerlijk! Wel leek het af en toe alsof we in Israël een trekking aan het doen waren in plaats van in Nepal. Zeker 80% van de toeristen, maar misschien wel weer, waren van Israëlisch afkomst. Israëliërs hebben blijkbaar in deze periode vakantie en ze houden van avontuurlijke vakanties. We hebben nog wel veel opgetrokken met drie Israëliërs, omdat hun porters vrienden waren van onze gids en porters.

Op de laatste dag van onze hike arriveerden we in Tatopani, bekend om de natuurlijike hotsprings. Hier hebben we uiteraard ook gebruik van gemaakt, om onze vermoeide benen tot rust te laten komen. Na Tatopani zijn we met de bus naar Pokhara gegaan. Het gedeelte waar wij verbleven was echt super toeristisch. Vlakbij ons hotel lag een groot meer (Phewa Tal) en in de dichtsbijzijnde straat waren ontzettend veel restaurantjes, hotels en winkels met souveniers. In Pokhara hebben we niet echt veel gedaan, vooral gerelaxed. Wel hebben we een middag fietsen gehuurd en een middag een roeiboot, maar verder vooral bijgekomen van de trekking. In Nederland was een reclame van een wasmiddel, waarin iets werd gezegd als: ‘Na een vakantie is het heerlijk om de was te doen'. Dit vonden wij altijd een onzin reclame, maar nadat onze was van de trekking was gedaan, zijn we het voor een keer eens met deze reclame!

Chitwan National Park

Na Pokhara zijn we naar Chitwan National Park geweest. Op de eerste dag hadden we geluk, tijdens een middag wandeling aan de rand van het park zagen we twee neushoorns! Eerst een wat kleinere, vervolgens een grote. Echt gaaf! De neushoorns waren bij een rivier om een bad te nemen. Heel mooi om te zien hoe zo'n groot beest vrijwel geheel onder water verdwijnt, alleen de neus, ogen en oren nog zichtbaar. In Chitwan hebben we een jungle tocht op een olifant gemaakt (heel toeristisch), een jeep safari gedaan (ook heel toeristisch) en een kanotocht (nog steeds toeristisch). Helaas was dit niet het goede seizoen om dieren te zien, dus afgezien van een aantal herten, een wild zwijn, een paar krokodillen en ontzettend veel vogels was er niet veel te zien (wel een erg mooi natuurgebied). Wat ook heel toeristisch was, maar wel super gaaf, was het wassen van de olifanten in de rivier. Voor een klein bedrag kon je op de olifant zitten terwijl deze gewassen werd. Het begon er mee dat de olifant je eerst een aantal keer nat spoot (geen probleem, want het was erg warm) om vervolgens op zijn zij in het water te gaan liggen. Natuurlijk val je er dan af in het water, maar het was echt heel leuk! We hebben wel een beetje dubbel gevoel over de olifanten, ze staan met kettingen vast aan een paal en hebben niet veel bewegingsruimte. Ook worden de olifanten tijdens de jungle tocht vaak geslagen met een stok. We weten nu dat olifanten een dikke huid hebben, maar zo dik?

Via Chitwan zijn we weer terug gegaan naar Kathmandu. Hier hebben we de ‘Monkey Temple' (Swayambhunath) bezocht. De tempel was mooi en omdat het op een berg ligt, hadden we een goed uitzicht over Kathmandu. Helaas wordt ook deze tempel niet zo goed onderhouden en ook weer (te) veel toeristische kraampjes. De komende dagen gaan we nog een beetje rustig aan doen en wat dingen bezichtigen. Zondagavond vliegen we naar Hong Kong, waar we waarschijnlijk even aan moeten gaan wennen na Nepal. Maar we hebben er zin in!

Beijing / Xi'an / Kunming / Yuanyang / Lijiang

Onze reis door China wordt eindelijk vervolgd. Op onze laatste dag in Beijing hebben we het Olympic Green bezocht en uiteraard het Bird's Nest stadium en de Water Cube bekeken. Het Olympisch park is veel groter dan we hadden verwacht. In onze verbeelding zien we Pieter van den Hoogenband al op zijn fiets over het plein naar de Water Cube fietsen (in zijn Speedo;). Vervolgens zijn we naar het Plein van de Hemelse Vrede gegaan. Het plein is zelf niet heel bijzonder, maar er hangen ontzettend veel beveiligingscamera's. Ook moesten onze rugzakken door de scanner voordat we het plein op mochten. Dit heeft alles te maken met het studentenprotest van 1989 dat volledig uit de hand was gelopen. Op het plein werden we gek van alle Chinezen die met ons op de foto willen. We moeten er toch echt eens geld voor gaan vragen...

's Middags was het dan eindelijk zo ver, onze eerste ervaring met het treinreizen in China zou niet lang meer op zich laten wachten. De reis naar het station bleek echter al een hele ervaring. We hadden geen zin om de 2km tussen de metro en het treinstation te gaan lopen (in de volle zon met een zware backpack), dus we hielden een soort tuk tuk aan (gemotoriseerde fiets met een bakje er achter). Helemaal weggepropt tussen onze rugzakken zaten we uiteindelijk in het gammele bakje (we durfden niet tegen de rugleuning aan te leunen) en na wat bijna aanrijdingen met auto's (de man fietste tegen het verkeer in) kwamen we veilig en wel bij het treinstation aan. Zo'n ervaring en dat voor 2 euro, dat maak je niet vaak mee!

Het reizen in de trein tussen de locals was prima, echter op een gegeven moment was de trein zo vol dat mensen in de gangpaden gingen zitten en liggen, zodat naar het toilet gaan een hele hindernis bleek te zijn. Wat fijn is aan de treinen in China is dat ze een heet waterreservoir hebben. Je kunt dus zelf een bak noedels meenemen, heet water erbij gieten en klaar is je avondeten. Ook de hard seats vielen mee, maar na 14 uur in de trein (en niet al te veel slaap) waren we toch blij dat we uit konden stappen in Xi'an.

In Xi'an waanden we ons in Nederland, aangezien het er onwijs hard regende. Gelukkig hebben we allerlei regenhoezen om onze spullen te beschermen. Als beloning voor de lange treinreis en het zoeken naar ons hostel in de stromende regen, hebben we onszelf getrakteerd op heerlijk Haagen-Dazs ijs. In China heb je een soort Haägen-Dazs cafés, het lijkt ons een goed idee deze ook in Nederland te openen.

Je kunt Xi'an niet verlaten zonder het Terracotta leger te bezoeken. Dit hebben wij uiteraard dan ook gedaan. Het is erg indrukwekkend om te zien wat er in het verleden gemaakt is zonder hulp van de moderne machines die wij kennen. De soldaten hebben allemaal een eigen gezicht, de paarden, wagens en wapens zijn ook allemaal gemaakt, ze waren in het verleden blijkbaar erg creatief! De soldaten zouden het graf van Qin Shi Huang, de eerste keizer van China, beschermen. De ingang van het graf van de keizer is (nog) niet gevonden. Waarschijnlijk is nog lang niet alles opgegraven, dus wie weet hoe groot terracotta leger daadwerkelijk is. Wat ons verder opviel was dat er van de bezoekers eindelijk meer dan 1% duidelijk westers was. Er zijn dus toch nog meer Europeanen en Amerikanen in China! Ze verkopen hier trouwens hondenvacht (in plaats van beer of tijger), vooral herdershonden schijnen populair te zijn.

Verder hebben we de Big Goose Pagoda bezocht en de Moslimwijk. De Moslimwijk was voor Tessa de hemel op aarde. Ontzettend veel heerlijke en zoete lekkernijen te koop (dus degenen die denken dat wij 10 kilo lichter terug komen, vergeet het maar)! Verder werden er veel noten, zaden, specerijen en toeristische prullaria verkocht. Ook werd in deze wijk duidelijk dat het schoonmaken en snijden van vlees niet zo hygiënisch gebeurd als in Nederland. Gewoon op straat (kleine dieren) of in gebouwen waarvan de deuren wijd open staan. We hebben dus aardig wat lichaamsdelen van koeien, kippen en eenden gezien. Ook het vervoeren van het vlees gaat gewoon met de fiets (grote hoeveelheden vlees liggen onafgedekt in een bak die achter de fiets hangt). We denken nu wel twee keer na voordat we wat gaat eten bij een kraampje aan de straat.

Na Xi'an zijn we met het vliegtuig naar Kunming gegaan (de andere optie was 37 uur met de trein, dat leek ons geen goed idee). In Kunming hebben we het Green Lake Park bezocht, waar we een speciaal dansoptreden kregen van een hele aparte Chinees (we weten nog steeds niet of het een man of een vrouw was). Kunming vonden we niet zo boeiend, dus we zijn al snel met de bus naar Yuanyang gegaan, bekend om de mooie rijstterrassen. Samen met de Canadees Hugh en zijn Amerikaanse vriendin Laura hebben we de busrit van ruim 8 uur weten te doorstaan.

En het was het meer dan waard! Ten eerste al vanwege het hostel waar we verbleven. Het hostel lag in een klein dorpje (dorpje is al een te groot woord, meer een aantal huizen bij elkaar) tussen de rijstvelden. Vanuit het hostel (en onze kamer) hadden we een fantastisch uitzicht over de rijstterrassen en de bergen. In het hostel moest je eten wat de pot schaft, maar dat was geen enkel probleem. In dit hostel hebben we tot nu toe het lekkerst gegeten (alles komt uit de eigen moestuin, de kip liep waarschijnlijk een half uur geleden nog vrolijk tussen de huizen en uiteraard aan rijst geen gebrek). Je at met alle gasten aan een tafel en zo spreek je dus met een hoop mensen, waaronder een Amerikaans stel (onze leeftijd) die 3 jaar (!) gaan reizen (ze zitten nu op 9 maanden). Daarnaast hadden we het gevoel dat we terug in de tijd waren gegaan. Koeien, varkens, kippen, eenden, honden, katten, ze lopen allemaal los tussen de huizen. De vrouwen dragen nog traditionele kleding en vrijwel alles wordt met de hand en simpel gereedschap gedaan (ook het bouwen van huizen, wegen en bruggen). Winkels zijn gewoon de woonkamers van de mensen waar ze wat spulletjes verkopen. Helaas ligt er ook overal rommel op straat en ruik je het afval en ontlasting. En er was geen internet (ja, het bestaat nog), lekker rustig. Erwin is samen met Hugh wezen hardlopen, 15 minuten stijgen en 15 minuten dalen. De marathon was nog maar een aantal maanden geleden, maar hardlopen in de bergen is toch een andere tak van sport. Erwin kwam dan ook redelijk uitgeput terug.

Het was heerlijk om na al die steden eens in de natuur en uit de chaos te zijn. We hebben door de rijstvelden gelopen (via een pad dat Erwin en Hugh tijdens het hardlopen hadden gevonden, het uitzicht was echt geweldig), zijn door vrijwel iedere lokale bewoner aangestaard (vooral kinderen kunnen ongegeneerd staren) en zijn twee keer door een taxi ‘gered' (voor lokaal transport ben je afhankelijk van minibusjes die je voor een klein bedrag meenemen. Als je op 10km van je hostel bent, het wordt donker, er is al een kwartier geen verkeer langs gekomen en de enigen die je tegenkomt zijn een stel kippen, dan is een taxi echt een geschenk uit de hemel). De andere keer dat de taxi ons redde was op weg naar het busstation (een uur rijden vanaf het hostel). Halverwege stond een vrachtwagen met pech, die beide kanten op een gigantische file veroorzaakte. Gelukkig kon onze taxichauffeur hier prima doorheen manoeuvreren (soms wel heel dicht langs de rand) en kwamen we op tijd bij het busstation. We hebben wel het idee dat als we over 5 of 10 jaar terug komen, de omgeving (helaas) toeristischer zal zijn. Op veel plekken worden hotels gebouwd. Voor de lokale economie is goed, maar voor de omgeving?

Na Yuanyang zijn we weer met de bus terug gegaan naar Kunming. Het eerste stuk gaat door de bergen. De buschauffeur reed aardig door en dit in combinatie met hobbels en haarspeldbochten zorgden ervoor dat een aantal Chinezen hun ontbijt niet binnen konden houden. Gatver. Gelukkig zijn al die autoritten naar de diverse skigebieden een goede voorbereiding voor ons geweest;) Maar eenmaal uit de bergen was de busrit prima (en de bus werd tussendoor gelukkig schoongemaakt).

Via Kunming zijn we met de trein (8 uur) doorgereisd naar Lijiang. Het kostte nog moeite om de zitplaatsen te vinden. In onze treinwagon zagen we alleen maar hokjes met daarin 4 bedden. Na hulp van een Australische Chinees (of Chinese Australiër?) bleek dus dat op een bed 4 mensen konden zitten. De bovenste bedden dienden als bagagerek. We blijven ons verbazen in China. Maar onze medepassagiers bleken gelukkig rustige Chinezen te zijn zonder ‘vieze' gewoontes.

Aangekomen op het treinstation van Lijiang bleken er meer mensen een taxi te willen dan dat er taxi's waren. Verbazingwekkend werd er niet voorgedrongen of iets dergelijks, maar bleven de mensen netjes in de rij op een taxi wachten. Ons geluk was dat we 3 Amerikanen ontmoetten die naar hetzelfde hostel als wij wilden gaan. En laat nou een van die Amerikanen een goed woordje Chinees kunnen! Zo kwamen we zonder al te veel problemen aan met de bus voor 20 eurocent bij het hostel, die aan de rand van de oude binnenstad ligt.

Vandaag hebben we fietsen gehuurd (we blijven Nederlanders) en hebben we de omgeving van Lijiang verkend (hoe krijg je aandacht in China? Door als westerling te gaan fietsen). Uiteindelijk zijn we beland bij de oude binnenstad van Shu He en hebben we daar rondgelopen. Helaas is het veel te toeristisch (hetzelfde geldt voor de oude binnenstad van Lijiang) en vroegen we ons af of alle huizen echt oud zijn. Het gekke is dat je in de oude binnensteden (zowel Lijiang als Shu He) entree moet betalen, maar dat niemand hier naar vraagt. Bij Shu He kun je gratis binnenkomen als je via de parkeerplaats komt en in Lijiang is er sowieso niemand die iets controleert. Dat zou in Nederland toch anders geregeld zijn.

Morgen beginnen we aan een driedaagse hike bij de Tiger Leaping Gorge. De uitzichten schijnen erg mooi te zijn, dus de volgende keer meer daarover!

Nog een huishoudelijke mededeling: we hebben besloten niet naar Tibet te gaan. De trip en alles er omheen is duurder dan we dachten. Daarnaast zouden we ons dan nu moeten haasten om nog op tijd Tibet te bezoeken (Chinees visum moet geldig zijn). We vinden het wel erg jammer, want Tibet stond hoog op ons verlanglijstje, maar we doen liever rustig aan zodat we kunnen genieten van onze reis.

Wat hebben we geleerd: nooit naar een hurktoilet (Frans toilet) gaan met een zonnebril op je hoofd... De zonnebril is nog gered;) (we krijgen wel goede bovenbeenspieren van deze toiletten).

Amazing Beijing!

Zo, na vier dagen Beijing is het tijd voor een update. Donderdag 1 september 2011 was aangebroken! Na een toch wat emotioneel afscheid vertrokken we eindelijk voor onze reis van zes maanden! De reis naar Beijing via Moskou verliep prima. Tijdens de vlucht van Amsterdam naar Moskou kregen we een cheeseburger te eten, tot grote vreugde van Erwin (voor degenen die het niet weten: Erwin lust geen kaas). Gelukkig wist de stewardess nog een aantal zakjes met nootjes te regelen, zodat ook Erwin lekker kon knabbelen. Op Moskou hebben we de tijd doorgebracht met eten en het kaartspelletje ‘klappen', wat we samen met een Nederlandse jongen hebben gedaan.

Vrijdagochtend kwamen we aan in Beijing. Al vrij snel ontdekten we dat de mensen in China toch echt geen Engels kunnen spreken, ook niet een beetje (zelfs niet op het vliegveld). Voordat we een ticket hadden voor de bus richting het hostel, waren we zeker tien Chinezen verder die ons steeds na twee Engelse woorden snel naar een ander persoon doorverwezen. Uiteindelijk toch een ticket bemachtigd en hebben we getuige mogen zijn van een normale Chinese gewoonte, namelijk voordringen (ook al gaat de bus echt niet weg als die niet vol is en er nog mensen staan te wachten). Het laatste stuk moesten we met de taxi. Gelukkig waren we al zo slim geweest om het adres van het hostel in het Chinees uit te printen. De taxichauffeur bleef echter verdacht lang naar het papiertje staren (er stond zelfs een plattegrond bij). Even later kwam een vrouwtje meekijken, zei wat in het Chinees tegen de chauffeur en 10 minuten later stonden we voor het hostel. De rest van de dag hebben we het rustig aan gedaan (hoewel we waarschijnlijk toch al ongeveer 10km hebben gelopen deze dag). 's Avonds hebben we in een fondue restaurant vrienden gemaakt met wat Chinezen. Het mooie aan Chinezen is dat ze Chinees tegen je blijven praten, ondanks dat je duidelijk laat merken dat je er echt niets van begrijpt. Ze proberen wel wat in het Engels, maar dat lukt ook niet altijd even goed. Gelukkig heb je je handen nog. Volgens ons probeerden ze Erwin dronken te voeren, hij moest steeds glaasjes bier atten. Een flesje bier is hier trouwens minimaal een halve liter... (Erwin heeft er ook al een van 630ml op).

Zaterdag zijn we naar de Verboden Stad geweest. Voordat we daar aankwamen hadden we onze eerste ervaring met de metro. Je koopt een kaartje voor een enkele reis. Ongeacht waar je heen gaat, het kost altijd 2Y (ongeveer 20 cent). Prima deal! Alle richtingen staan goed aangegeven, ook als er overgestapt moet worden. En er passen altijd mensen bij in de metro, hoe vol deze ook is (lang leve de airco!).

De Verboden Stad is erg indrukwekkend. De details in en op de gebouwen zijn zo mooi afgewerkt dat je bijna niet kunt geloven dat het allemaal met de hand is gedaan. Daarnaast is het ook ontzettend groot. Ondanks dat we er in het weekend waren en het daardoor erg druk was, hebben we vrijwel niet in de rij hoeven staan. We hebben geleerd dat je niet aan een Chinees die een ijsje aan het eten is moet vragen om een foto te maken, want dan gooit hij zijn ijsje weg! Geld aannemen om een nieuw ijsje te kopen wordt vervolgens als belediging gezien. In de Verboden Stad zijn we ook gezegend door een monnik. Deze was daar met een vriend en kwam toevallig naast ons zitten. Hij kon een beetje Engels, dus we hebben wat met hem gepraat. Uiteindelijk wenste hij ons ‘good luck' met onze reis, waarbij hij zijn hand om onze hoofd legde en we hem aan moesten kijken. Nou, als het ons voor de komende zes maanden helpt, prima!

Na de Verboden Stad zijn we naar Jingshan Park geweest. Hier hebben we een klim naar boven gemaakt, waar we een ontzettend mooi uitzicht over de Verboden Stad hadden. Ook de gebouwen in het park waren weer indrukwekkend. 's Avonds hadden we een poging ondernomen om een treinkaartje naar Xi'an te bemachtigen, maar de rijen op het station waren zo ontzettend lang dat we bij de eerste aanblik al zijn omgedraaid.

Zondagochtend dus eerst weer naar het station voor treinkaartjes. Nu stonden we binnen 20 minuten weer buiten met twee kaartjes! Dinsdagavond nemen we de nachttrein naar Xi'an. Helaas was er geen bed meer over in de trein, dus het wordt zittend slapen. Nou ja, dat overleven we ook wel weer.

's Middags zijn we naar het Zomerpaleis geweest. Dit is niet slechts een gebouw, maar een ontzettend groot gebied met centraal het Kunming Lake, waar omheen allerlei tempels, paviljoenen en natuurlijk het paleis gebouwd zijn. Ook hier waren de gebouwen weer mooi, maar omdat het in dezelfde stijl gebouwd is als de Verboden Stad waren we hier wat sneller uitgekeken.

Tijdens het bezoeken van de attracties valt het ons op hoe weinig westerse mensen er in Beijing zijn. We hadden verwacht toch wel wat meer blanke mensen te zien, maar dan moet je goed zoeken. Het is dus al regelmatig voorgekomen dat we gevraagd werden op de foto te gaan met een Chinees gezin. Omdat we deze aandacht niet gewend zijn, vinden we dit uiteraard prima. In ruil daarvoor willen wij natuurlijk ook op de foto met hun! We weten alleen niet of ze Erwins lengte (jaja, in Beijing is Erwin lang) of Tessa's blonde haar interessant vinden. Het maakt ons niet uit, hier in China komen we wel aan onze fifteen minutes of fame!

Zondagavond zijn we culinair wezen doen op de night market. Dit deden we samen met Ilse en Marcel, die een jaar de wereld rond gaan reizen! Ja, verschil moet er zijn. Op de night market kon je, naast het standaard vlees, van alles aan een stok kopen: (levende) schorpioenen, zeepaardjes, slangen, kevers, krekels, larven, baby haaien, kuikens, zeesterren, inktvissen, noem maar op (de PvdD zou hier geen voet aan de grond krijgen). Daarnaast verkochten ze natuurlijk ook honden- en kattenvlees. Erwin en ik hebben ons gewaagd aan slang en larven. Deze waren uiteraard al dood en gefrituurd. De slang smaakte best goed, maar de (na)smaak van de larven hoeven we niet nog een keer te proeven. Na deze gekheid op een stokje hebben we gefrituurde panenkoek en noedels gegeten en afgesloten met fruit (uiteraard op een stok) overgoten met vloeibare suiker. Jam!

Maandag zijn we naar de Chinese Muur geweest! We hadden via het hostel een tour geboekt naar een minder toeristisch gedeelte van de Muur (voor de liefhebbers: naar Huánghu?). Het is echt onwaarschijnlijk dat de Muur zonder behulp van machines en andere moderne technologieën gebouwd is. Het ligt echt bovenop de bergen en de stenen werden uit een gebied 20km verderop naar de Muur gebracht. Er zijn ook veel mensen overleden tijdens het bouwen van de Muur. Deze mensen zijn in de Muur begraven (hier zie je niets van, dus niemand heeft een idee hoeveel mensen er in de Muur begraven zijn). De Muur beklimmen is een hele uitdaging. Je bevindt je al op redelijk wat hoogte en de trappen en vloeren gaan steil omhoog (en op de terugweg omlaag;) De treden zijn smal en de afstand tussen de treden is hoog. Maar het uitzicht en de beleving zijn fantastisch! Erwin heeft nog een extra fysieke uitdaging ondergaan door naar een wachttoren te klimmen die te bereiken was via een (nog) steilere trap. Toen hij weer was teruggekeerd, zag hij eruit alsof hij een marathon had gelopen (en zo voelde hij zich ook). De heerlijke lunch die daarop volgde was zeker verdiend.

Vanavond gaan we Peking Eend eten, we kunnen Beijing niet verlaten zonder dit gedaan te hebben. Beijing is een hele gave stad, ontzettend veel te zien en doen. De mensen zijn niet zo ‘vies' als gedacht. We hebben weinig gespuug, gerochel of gesmak meegemaakt (een keer 's avonds zaten smakkende en slurpende mensen achter ons). En ondanks de grote hoeveelheid mensen, is alles goed georganiseerd en relaxt. Alleen deelnemen aan het verkeer vergt wat lef. Verkeersregels zijn er waarschijnlijk wel, maar het lijkt alsof iedereen hier maar wat doet, zowel voetgangers, als fietsers, als brommers en auto's. Iedereen steekt maar over alsof er geen ander verkeer is. Als je toetert laat je weten dat je er aan komt en dienen de anderen maar opzij te gaan. Invoegen doe je gewoon door je fiets/brommer/auto opzij te gooien, hoezo dode hoek? Inhalen over een doorgetrokken streep vlak voor een bocht is geen probleem. Fietsers en brommers mogen spookrijden. Echt bizar en nog verbazingwekkender is dat we geen ongeluk gezien hebben. Morgen nog wat laatste bezichtigingen hier en daar en dan op naar Xi'an!

Beste aankoop: een plattegrond en papieren zakdoekjes (nergens papier te vinden op een toilet)

Voor de liefhebbers een uitspraak van Erwin: ‘Er moet toch geld op de plank komen'

5, 4, 3...

Het aftellen is nu echt begonnen, de 1 (september) komt steeds dichterbij. Donderdag vertrekken wij voor zes maanden naar Azië, Australië en Nieuw-Zeeland. We hebben hier enorm veel zin in en zijn erg benieuwd naar alles wat we nog mee gaan maken! Helaas moeten we wel veel mensen eenlange tijdmissen. Na afgelopen week van onze collega's afscheid te hebben genomen, hebben we zaterdag afscheid genomen van familie en vrienden. We vonden de afscheidsborrel erg geslaagd en willen iedereen bedanken voor de lieve berichten, wensen en cadeaus! Het was echt een mooie avond waar we met plezier aan terug denken (en waar alle sangria is gebleven is voor ons nog steeds een raadsel).

De komende dagen zullen we vooral gaan relaxen zodat we uitgerust op reis kunnen gaan. Spannend wordt nog wel om de backpacks in te pakken. We hebben inmiddels zo veel handige spulletjes verzameld en gekregen, dat het nog maar de vraag is of we alles mee kunnen nemen. Zes kilo drop is waarschijnlijk iets te veel van het goede en misschien dat Erwin een paar van zijn gadgets toch thuis moet laten...

We kunnen ons nog niet goed voorstellen hoe het zal zijn om zes maanden te reizen. Hoe zal het zijn om steeds weer op weg te zijn en geen eigen plek te hebben? Hoe zal het zijn om steeds weer nieuwe mensen te ontmoeten en bijzondere plaatsen te bezoeken? Hoe gaan we om met de cultuurverschillen? We hebben nu nog geen idee, maar we gaan het meemaken! Met onze blog proberen we jullie zo veel mogelijk op de hoogte te houden van onze ervaringen, zowel positief als negatief. Vreemde en grappige gebeurtenissen gaan we jullie zeker niet onthouden

Klik hier voor de foto's.

Welkom op ons reisblog

Welkom opons reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar weons bevinden en waarwij zijn geweest! Meer informatie overons enonze reis diewe gaan maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

We zien je graag terug opons reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Erwin en Tessa